Wniosek w przedmiocie zawieszenia postępowania prowadzonego w zakresie nabycia przez płatnika ulgi w podatku rolnym
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Waldemar Inerowicz sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. P. o wyłączenie sędziego WSA [...] w sprawie ze skargi: R. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania prowadzonego w zakresie nabycia przez płatnika ulgi w podatku rolnym postanawia oddalić wniosek.

Uzasadnienie

Skarżący R. P. wnioskiem z dnia 10 lutego 2015 r. wystąpił do Sądu o wyłączenie sędziego WSA [...]. Przedmiotowy wniosek nie zawierał żadnego uzasadnienia.

W piśmie z dnia 25 marca 2015 r. sędzia WSA [...] oświadczyła, że nie zna osobiście skarżącego i nie istnieją okoliczności tego rodzaju, że mogłyby wywołać uzasadnione wątpliwości, co do jej bezstronności w niniejszej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - w skrócie "P.p.s.a."), sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Stosownie zaś do art. 20 § 1 P.p.s.a., na wnioskodawcy ciąży obowiązek uprawdopodobnienia wystąpienia okoliczności uzasadniających wniosek o wyłączenie.

W realiach badanej sprawy skarżący nie wskazał żadnych okoliczności, ani faktów, które uzasadniałyby uwzględnienie jego wniosku o wyłączenie sędziego. Ponadto należy zauważyć, iż sędzia WSA [...] złożyła oświadczenie, iż nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 P.p.s.a., dające podstawę do wyłączenia jej od rozpoznawania sprawy skarżącego, a prawdziwość tego oświadczenia - w przekonaniu składu orzekającego - nie budzi wątpliwości.

W tym stanie rzeczy Sąd, działając na podstawie art. 22 § 1 i § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1