Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Rennert po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia J. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 października 2018 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Po 857/18 w sprawie ze skargi J. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2018 r., Nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu do załatwienia sprawy postanawia: 1. odrzucić zażalenie; 2. zwrócić skarżącemu kwotę [...]([...]) złotych uiszczoną tytułem wpisu od zażalenia
Postanowieniem z 24 października 2018 r. tut. Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej: "P.p.s.a.") odrzucił skargę J. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie przedłużenia terminu do załatwienia sprawy, błędnie pouczając stronę skarżącą o możliwości wniesienia zażalenia (k. 18) zamiast skargi kasacyjnej.
Skarżący [...] listopada 2018 r. osobiście wniósł zażalenie (k. 24) na powyższe postanowienie i uiścił wpis od zażalenia w wysokości [...] zł (k. 22).
Sąd zważył, co następuje :
Zażalenie podlegało odrzuceniu, jako niedopuszczalne.
Zgodnie z dyspozycją art. 178 w zw. z 197 § 2 P.p.s.a., wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W myśl art. 173 § 1 P.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2-4, art. 161 § 1 oraz art. 220 § 3, przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Skoro Sąd postanowieniem z 24 października 2018 r. odrzucił skargę wniesioną na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a, należało pouczyć skarżącego na podstawie art. 173 § 1 P.p.s.a. o możliwości wniesienia skargi kasacyjnej. Tym samym zastosowanie się przez skarżącego do nieprawidłowego pouczenia nie pozbawia strony prawa zaskarżenia tego postanowienia w drodze skargi kasacyjnej i umożliwia zwrócenie się do Sądu na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a. o przywrócenie terminu do złożenia prawidłowego środka zaskarżenia czyli skargi kasacyjnej. Stanowisko takie prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. postanowienie NSA z dnia 8 grudnia 2004 r., sygn. akt OZ 713/04. Pogląd ten zyskał też aprobatę doktryny (por. B. Dauter, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Komentarz do art. 178 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Wniosek o przywrócenie terminu musi spełniać wymogi art. 87 § 1-4 P.p.s.a. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W związku z tym, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu powinno być wniesione do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu w terminie siedmiu dni od otrzymania niniejszego postanowienia. Należy we wniosku uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, które w sprawie sprowadzają się do zastosowania się do błędnego pouczenia dokonanego przez Sąd. Równocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy wnieść skargę kasacyjną. Skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym, albo doradcą podatkowym - w sprawach obowiązków podatkowych. Skarga kasacyjna sporządzona przez podmiot nieuprawniony będzie odrzucona bez merytorycznego rozpoznania.
Jednocześnie Sąd informuje, że istnieje możliwość wystąpienia do Sądu o przyznanie prawa pomocy przez ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego. Wniosek o prawo pomocy powinien być złożony na urzędowym formularzu (PPF) określonym w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 2015 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U. z 2015 r., poz. 1257).
Zważywszy powyższe Sąd, na podstawie art. 178 w zw. z 197 § 2 P.p.s.a., odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne, gdyż postanowienie z 24 października 2018 r. może być zaskarżone tylko skargą kasacyjną, zgodnie art. 173 § 1 P.p.s.a.
O zwrocie wpisu od zażalenia w pkt 2 sentencji postanowienia orzeczono na postawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.