Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący : sędzia NSA Janusz Ruszyński Sędziowie WSA Maciej Jaśniewicz (spr.) as.sąd.WSA Roman Wiatrowski po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. postanawia: oddalić wniosek o wyłączenie sędziego. /-/ M.Jaśniewicz /-/J.Ruszyński /-/ R.Wiatrowski
Pismem z dnia [...] pełnomocnicy skarżącego wnieśli o wyłączenie sędziego S.M. od udziału i orzekania w sprawie ze skargi A.O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. W uzasadnieniu wskazano, że sędzia S.M. orzekał w sprawach ze skarg H.P.L. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za [...] i [...] o sygnaturach [...] i [...] zakończonych wyrokami z dnia [...], od których wniesiono skargi kasacyjne. Według ustaleń pełnomocników skarżącego sędzia S.M. do wyroków tych nie wniósł zdania odrębnego. Podniesiono, że pomiędzy postępowaniami zakończonymi wyrokami z dnia [...], a niniejszym postępowaniem istnieje materialnoprawna tożsamość - gdyż jest to spór o zobowiązanie podatkowe powstałe w niemal identycznym stanie faktycznym za ten sam okres, choć dotyczy w każdym przypadku innej osoby. Wskazując na przepis art.19 ustawy z dnia 30.08.2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. ; dalej p.p.s.a.) pełnomocnicy skarżącego podnieśli, iż z tej przyczyny istnieje okoliczność, która mogłaby wywołać uzasadnione wątpliwości co do bezstronności sędziego w rozpatrywanej sprawie. Zdaniem strony skarżącej ten sam sędzia rozpatrywałby po raz drugi sprawę dotyczącą zobowiązania podatkowego niemal identycznego z rozpoznawanym poprzednio. Identyczne według twierdzeń pełnomocników skarżącego są wszystkie okoliczności związane z podjęciem i pełnieniem przez skarżącego i H.P.L. funkcji członków zarządu A. Sp. z o.o. Skarga oparta na zarzutach tożsamych z zarzutami będącymi przedmiotem niniejszego postępowania była już rozpoznawana i sprawa niniejsza powinna być rozstrzygana przez osoby "nieobciążone przeszłością". Ludzka skłonność do nieprzyznawania się do błędów lub uchybień mogłaby zaważyć na bezstronności sędziego. Według autorów wniosku okoliczność ta została wysoce uprawdopodobniona.
Stosownie do przepisu art.22 § 2 p.p.s.a. sędzia S.M. w dniu [...] złożył oświadczenie, w którym wskazał, iż brał udział jako przewodniczący w składach orzekających w sprawach [...] i [...], w których oddalono skargi. Wskazał także, że w rozpoznawanej sprawie stan faktyczny i prawny jest podobny lub tożsamy z wymienionymi rozstrzygnięciami, a nadto, że ze żadną ze stron nie łączą go jakiekolwiek relacje o charakterze osobistym.
Z mocy art.19 p.p.s.a. jedynie uzasadnione wątpliwości, co do bezstronności sędziego mogą stanowić przesłankę do jego wyłączenia od rozpoznania zawisłej przed sądem sprawy. Nie muszą to być wątpliwości o charakterze emocjonalnym na co słusznie wskazała strona skarżąca. Jednakże za taką wątpliwość nie może zostać uznana okoliczność udziału w przeszłości sędziego w rozpoznawaniu spraw, których charakter jest podobny, czy tożsamy. Każda bowiem sprawa, niezależnie od dokonywanych przez organy administracji publicznej, ustaleń faktycznych i stosowanych przez nie przepisów prawa oraz zarzutów formułowanych w środkach odwoławczych, jak np. skarga w postępowaniu sądowoadministracyjnym, podlega indywidualnemu rozpoznaniu i indywidualnej ocenie przez składy orzekające danego sądu. W każdej indywidualnej sprawie dokonywana jest indywidualna ocena ustaleń faktycznych i dochodzi do aktu subsumpcji prawa w indywidualnej sprawie.
Wymaga zatem podkreślenia, że okoliczności związane z procesem stosowania prawa, w tym dokonywanej przez sędziów zasiadających w składach orzekających oceny ustalonego stanu faktycznego pod kątem obowiązujących przepisów o charakterze procesowym i zastosowanego prawa materialnego należą do procesu wykładni prawa dokonywanej przez sędziów w każdej indywidualnej sprawie z osobna. Wyrażana zatem w indywidualnych sprawach ocena stanowiska stron, czy przedstawianych dowodów nie może stanowić o podstawie do wyłączenia sędziego w innej sprawie, nawet uznawanej za podobną. Stanowiska prezentowane przez sędziów zasiadających w składach orzekających sądu, a wyrażane w pisemnych uzasadnieniach zwalczać można jedynie w drodze środków odwoławczych przewidzianych w Dziale IV p.p.s.a., a nie w drodze wniosków o wyłączenie sędziów zasiadających w poszczególnych składach orzekających innych rozpoznawanych spraw. Jak wynika z wyjaśnień sędziego S.M. brak jest okoliczności tego rodzaju, która mogłaby wywoływać uzasadnione wątpliwości co do bezstronności sędziego w niniejszej sprawie.
Ponadto nie zaistniały w ocenie Sądu także inne okoliczności, które uzasadniałyby złożony wniosek.
Z tych względów Sąd na podstawie art.19 p.p.s.a. w zw. z art.22 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
/-/M. Jaśniewicz /-/J. Ruszyński /-/R. Wiatrowski