Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Surmacz po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 kwietnia 2019 r. o odrzuceniu skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej . z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 r. - postanawia - 1. odmówić przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia, 2. odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2019 r. sygn. I SA/Rz 164/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę A. K. (dalej: Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej . z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 r.
Jak wynika z akt sprawy postanowienie wraz z pouczeniem o sposobie i terminie środka zaskarżenia zostało doręczone Skarżącemu 9 kwietnia 2019 r. Siedmiodniowy termin do wniesienia zażalenia upłynął z dniem 16 kwietnia 2019 r.
25 kwietnia 2019 r. do tut. Sądu wpłynęło zażalenie na ww. postanowienie (nadane w urzędzie pocztowym 24 kwietnia 2019 r.) wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia.
W uzasadnieniu Skarżący wskazał, że uchybił terminowi do wniesienia zażalenia z przyczyn niezależnych od siebie. Poinformował, że w ostatnim czasie uległ wypadkowi, wskutek którego doznał złamania żeber i od połowy marca przebywał na zwolnieniu lekarskim. Wyjaśnił, że postanowienie o odrzuceniu skargi z dnia 4 kwietnia 2019 r. otrzymał w czasie, kiedy przebywał jeszcze na zwolnieniu lekarskim. W tym okresie odbywał częste wizyty lekarskie, zabiegi rehabilitacyjne, ponadto zmagał się z silnym bólem. Z tych powodów nie był w stanie zajmować się bieżącymi sprawami.
Do pisma dołączył kserokopię zaświadczenia lekarskiego z dnia 15 lutego 2019 r., z którego wynika że doznał złamania żeber i w okresie od 2 stycznia 2019 r. do 17 lutego 2019 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej: "P.p.s.a."), czynność w postępowaniu sądowym podjęta po upływie terminu jest bezskuteczna, z tym, że strona, która nie dochowała terminu, dysponuje ustawowym prawem do złożenia wniosku o jego przywrócenie.
W myśl art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a.).
Kryterium braku winy w rozumieniu art. 86 § 1 P.p.s.a., polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając wystąpienie tej przesłanki sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu (zob. postanowienie NSA z dnia 28 marca 2012 r. sygn. II OZ 179/12, LEX nr 1138241). Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienia NSA: z dnia 25 listopada 2011 r. sygn. II FZ 643/11 i z dnia 24 lutego 2012 r. sygn. II FZ 858/11). Konieczne jest zatem uprawdopodobnienie nie tylko samego faktu zdarzenia, ale także jego wpływu na niemożność działania. Z tego względu dopiero nagłe, nie dające się wcześniej przewidzieć zdarzenie, którego istnienie udokumentowano, może stanowić uprawdopodobnienie, przemawiające za uwzględnieniem wniosku.