Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Surmacz po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2015 r., w Wydziale I, na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. G. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia (...) marca 2015 r., nr (...), w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. w związku w wnioskiem skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia: oddalić wniosek.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, na wniosek skarżącej, decyzją z dnia (...) marca 2015 r. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 8 stycznia 2015 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej z dnia 5 czerwca 2014 r., dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. Decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia (...) marca 2015 r. została doręczona pełnomocnikowi skarżącej - adwokatowi G. B. w dniu 30 marca 2015 r.
W dniu 30 kwietnia 2015 r. skarżąca, działając przez swojego pełnomocnika, w osobie adwokata, wniosła skargę na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 26 marca 2015 r., domagając się jej uchylenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, postanowieniem z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. I SA/Rz 443/15, odrzucił wyżej wymienioną skargę, z powodu wniesienia jej po terminie, który w przedmiotowej sprawie upłynął z dniem 29 kwietnia 2015 r.
W dniu 25 czerwca 2015 r. pełnomocnik skarzącej - adwokat G. B. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi podnosząc, że uchybienie terminu do dokonania tej czynności nie było przez niego zawinione. Wyjaśnił bowiem, że 29 kwietnia 2015 r. sporządził, w imieniu skarżącej, skargę na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej 26 marca 2015 r. i przekazał ją na "pocztę kancelaryjną" do wysyłki. W związku tym cały czas pozostawał w przekonaniu terminowości dokonania tejże czynności procesowej, zakładając że skarga została wysłana jeszcze tego samego dnia. O uchybieniu terminu dowiedział się zaś dopiero 19 czerwca br., kiedy to otrzymał postanowienie Sądu o odrzuceniu skargi. Pełnomocnik podkreślił jednak, że uchybienie terminowi w tym przypadku było zdarzeniem wyjątkowym, nie wynikającym z braku jego staranności. Na tej podstawie wniósł więc o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, składając jednocześnie podpisana przez siebie skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej: P.p.s.a.) sąd postanowi na wniosek strony o przywróceniu terminu, jeżeli strona nie dokonała czynności w terminie bez swojej winy. Natomiast, w myśl art. 87 § 2 P.p.s.a., w treści wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Zgodnie z ugruntowanym zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie stanowiskiem o braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody do dokonania czynności procesowej nawet przy użyciu największego, w danych warunkach wysiłku. Stanowisko takie wyraził między innymi Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 2 października 2002 r., sygn. V SA 793/03, (dost. w CBOiS - http://orzeczenia.nsa.gov.pl), który to pogląd Sąd w obecnym składzie w całości podziela.
Odnosząc zaprezentowany powyżej pogląd do okoliczności niniejszej sprawy stwierdzić należy, że wniosek pełnomocnika skarżącej o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie. Brak jest bowiem podstaw do przyjęcia, że uchybienia terminu do wniesienia skargi nie zostało zawinione przez tegoż pełnomocnika, będącego adwokatem. Zgodnie z argumentacją jego wniosku uchybienie terminu było skutkiem nieterminowego wykonywania czynności przez pracowników jego kancelarii, zajmujących się wysyłką korespondencji, a nie jego samego. W tym miejscu należy jednak zauważyć, że to pełnomocnik-adwokat świadczący usługi przy pomocy swojej kancelarii ponosi pełną odpowiedzialność za jej funkcjonowanie, w tym także za sposób wykonywania obowiązków przez jej pracowników. W związku z tym wszelkie uchybienia w zakresie realizowania zlecanych im czynności obciążają pełnomocnika, a w dalszej konsekwencji reprezentowaną przez niego stronę. Nie można więc powiedzieć, że uchybienie terminu do wniesienia skargi wynikało z przyczyn zewnętrznych, niezależnych od pełnomocnika, którym nie mógł się on przeciwdziałać. Dlatego też wniosek o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie.
W związku z powyższym Sąd, na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a., oddalił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.