Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Niedobylska po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] maja 2010r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego w związku z wnioskiem skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: oddalić wniosek. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Decyzją z dnia [...] maja 2010r. nr [...] Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji w przedmiocie określenia K. C. prawidłowej wysokości kwoty długu celnego.
Wraz ze skargą na powyższą decyzję skarżący wniósł o wstrzymanie jej wykonania, uzasadniając iż zapłata należności wynikającej z zaskarżonej decyzji spowoduje niepowetowaną stratę w jego majątku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, powoływanej dalej jako p.p.s.a., wniesienie skargi co do zasady nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji, jednakże na wniosek skarżącego sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu jej wykonania, jeżeli okoliczności sprawy wskazują na to, iż na skutek wykonania nieprawomocnej jeszcze decyzji, zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Co do zasady chodzi tutaj o szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, względnie uprawdopodobnienie możliwości zaistnienia innych trudnych do odwrócenia skutków, przy czym ocena tych przesłanek pozostawiona jest uznaniu Sądu. Obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji obciąża natomiast wnioskodawcę.
Wnioskodawca w niniejszej sprawie poprzestał na złożeniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, uzasadniając go lakonicznym i gołosłownym stwierdzeniem, iż zapłata spornej należności może spowodować niepowetowaną stratę w jego majątku.
W ocenie Sądu, samo subiektywne przekonanie skarżącego, bez szczegółowego odniesienia się do obecnej sytuacji finansowej skarżącego, nie przesądza o rzeczywistym istnieniu niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków a ogólnikowość twierdzeń Skarżącego nie pozwala na ocenę wpływu decyzji organów podatkowych na jego obecną sytuację. Zauważyć ponadto należy, iż w razie uzyskania korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, skarżący będzie mógł domagać się zwrotu spełnionego świadczenia pieniężnego w trybie prawem przewidzianym.
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem sądów administracyjnych wyrażonym w postanowieniu NSA z dnia 2 czerwca 2004 r. sygn. FZ 65/04 (niepubl.), uzasadnienie wniosku o wstrzymanie powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że jego uwzględnienie jest uzasadnione. Tymczasem w oparciu o dane powołane we wniosku nie sposób ocenić rzeczywistych skutków wykonania zaskarżonej decyzji.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.