Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Surmacz po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2017r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A.P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2017r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych - postanawia - przywrócić termin do wniesienia skargi
Opisana w sentencji postanowienia interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2017r., wydana na wniosek skarżącej A. P., została uznana za doręczoną skarżącej w trybie art. 150 §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017r. poz. 201 ze zm.) w dniu 21 sierpnia 2017r.
We wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na powyższą interpretację profesjonalny pełnomocnik skarżącej podkreślił, że informacja o wydaniu przedmiotowej interpretacji oraz jej doręczeniu dotarła do skarżącej dopiero na skutek osobistej interwencji jej matki w organie podatkowym. Strona mogła się zapoznać z treścią wydanej interpretacji dopiero w dniu 23 października 2017r. za pośrednictwem serwisu internetowego, gdyż wcześniejsze próby ponownego doręczenia decyzji, z przyczyn niezależnych od strony (demontaż ogrodzenia wraz ze skrzynką pocztową, pobyt w szpitalu matki skarżącej) okazały się bezskuteczne.
Z treści wniosku wynika ponadto że skarżąca, która w dzieciństwie doznała poważnego urazu mózgu w wypadku komunikacyjnym wymaga obecnie stałej pomocy osób drugich, gdyż cierpi na szereg dysfunkcji układu nerwowego, wyrażających się w zaburzeniach poznawczych oraz poziomie intelektualnym w dolnej granicy upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim. Sprawami Skarżącej zajmuje się matka, która jednakże przebywając często poza domem oraz cierpiąc na szereg schorzeń wymagających pobytu w szpitalu nie jest w stanie należycie pokierować wszystkimi czynnościami dorosłej córki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi zasługuje na uwzględnienie.
Z brzmienia art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, wynika że Sąd, na wniosek strony, postanowi o przywróceniu terminu, jeżeli strona nie dokonała czynności w terminie bez swojej winy.
Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa uchybienie terminu uznaje się za niezawinione wówczas, gdy pomimo dołożenia wymaganej staranności strona nie mogła w terminie dopełnić czynności procesowej. Strona musi zatem uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu była od strony niezależna. Zgodnie z art. 87 § 2 ustawy we wniosku o przywrócenie terminu strona winna uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W ocenie Sądu, poziom należytej staranności oczekiwanej od osoby rzetelnie prowadzącej swoje sprawy, musi być uzależniony od faktycznych możliwości psychicznych i intelektualnych tej osoby, wynikających z jej warunków fizycznych. W przeciwnym bowiem razie, przyjmowanie standardowych wymagań w stosunku do osób o zaniżonych możliwościach intelektualnych, mogłoby stanowić wyraz dyskryminacji, a także pozbawić je dostępu do sądu.
Przechodząc na grunt przedmiotowej sprawy należy podkreślić, że skarżąca, jak wynika z załączonego do akt sprawy wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 22 kwietnia 2016r. sygn. akt [...], cierpi na szereg schorzeń o charakterze neurologicznym, będących konsekwencją wypadku któremu uległa w dzieciństwie. Poziom intelektualny skarżącej jest zaniżony, a funkcje poznawcze - koncentracja, pamięć i uwaga - osłabione. Wymaga ona stałej pomocy osób bliskich w codziennym funkcjonowaniu.
Skarżąca jest jednocześnie osobą dorosłą i w obrocie prawnym występuje samodzielnie, korzystając jedynie z pomocy matki.
W ocenie Sądu, nie sposób obciążyć skarżącej winą za niedostatki w zakresie starannego prowadzenia własnych spraw, niewątpliwie występujące w przedmiotowej sprawie. Stan psychiczny i intelektualny strony uzasadnia wniosek, że uchybienie terminu w przedmiotowej sprawie było przez stronę niezawinione, gdyż pomimo dołożenia najwyższej możliwej staranności strona, z uwagi na swój stan zdrowia, nie była w stanie sprostać wymaganiom procesowym. Nie była też w stanie rozpoznać i zweryfikować prawidłowości czynności podejmowanych przez pełnomocnika. Z przyczyn oczywistych nie ponosi też winy w wyborze tegoż pełnomocnika.
W ocenie Sądu, występujący w sprawie profesjonalny pełnomocnik, należycie uprawdopodobnił, że uchybienie terminowi do wniesienia skargi było spowodowane okolicznościami za które strona nie może ponosić winy. Należycie wykazał zatem istnienie przesłanki przywrócenia terminu z art. 86 § 1 i 87 § 1 ustawy.
Mając powyższe na względzie, w oparciu o art. 86 § 1 oraz art. 87 ustawy, orzeczono jak w sentencji postanowienia.