Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Smoleń po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. J. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na 2012 r. - p o s t a n a w i a - odmówić przywrócenia terminu.
Przedmiotem skargi A. J. skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej WSA) jest decyzja Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] lipca 2015 r. nr [...], wydana w sprawie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na 2012 r.
WSA postanowieniem z 5 października 2015 r., sygn. I SA/Rz 939/15 odrzucił skargę A. J., z uwagi na uchybienie terminu do jej wniesienia.
Skarżąca skierowała pismo z 13 października 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej NSA) za pośrednictwem WSA. Podniosła, że uchybienie terminu było nieznaczne, spowodowane nikłymi kompetencjami rolnika i pracownika, a w wyniku pomyłki mozolna praca trwająca aż trzy lata zostanie zaprzepaszczona. A. J. przyznała, że pisma takie jak zażalenia i skargi powinien sporządzać radca prawny, ale przedmiotowa sprawa wydawała się być na tyle jasna, że skarga została wniesienie samodzielnie. Skarżąca podała, że przywrócenie terminu do wniesienia skargi jest bardzo ważne, gdyż utrata płatności w gospodarstwie bieszczadzkim to duża strata. Oczekuje, że Sąd przychyli się pozytywnie do jej pisma i przywróci termin, co pozwoli jej dowieść racji w sporze z organem.
WSA postanowieniem z 28 października 2015 r. sygn. I SA/Rz 939/15 - oddalił wniosek skarżącej.
W wyniku złożenia przez A. J. zażalenia NSA postanowieniem z 22 stycznia 2016 r., sygn. II GZ 1000/15 - uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania WSA. W uzasadnieniu NSA stwierdził, że w składzie sądu może brać udział tylko jeden sędzia innego sądu, który nie może być przewodniczącym składu sądu. W rozpoznawanej sprawie na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego orzekał sędzia delegowany z innego sądu, dlatego zdaniem NSA zaskarżone postanowienie WSA, jest dotknięte wadą nieważności i podlega uchyleniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; zwanej dalej P.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny jego uchybienia. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu; równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 1, 2 i 4 P.p.s.a.).
Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z 26 października 2009 r., sygn. akt I OZ 996/09).
Wyjaśnienia skarżącej, nie mogą świadczyć o braku jej winy jako koniecznej przesłanki przywrócenia terminu do wniesienia skargi. We wniosku o przywrócenie terminu A. J. przyznała, że w sprawie nastąpiło "mylne przesłanie skargi bezpośrednio do Sądu pomijając Dyrektora Oddziału ARiMR". Wyjaśnienia skarżącej, że uchybienie terminu było nieznaczne i spowodowane było przez "nikłe i niskie kompetencje w sprawach sądowych", a także "niewielki termin" przekroczenia, nie mogą usprawiedliwiać uchybienia terminu i tym samym nie mogą stanowić o przywróceniu terminu.
Poza sporem pozostaje kwestia, że zaskarżona decyzja zawierała prawidłowe pouczenie o terminie i sposobie wniesienia skargi. W związku z powyższym uchybienie terminu trzydziestodniowego (przez nieprawidłowe wniesienie skargi do sądu zamiast do organu administracyjnego), było wynikiem niezachowania przez stronę należytej staranności, a takie zachowanie zdaniem WSA nosi cechy niedbalstwa. Natomiast przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne, nie usprawiedliwiają opisanego powyżej zachowania. Stwierdzić zatem należy, że w realiach przedmiotowej sprawy - to skarżąca ponosi winę w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Z przedstawionych względów na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a., należało odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.