Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie W składzie Sędzia WSA Marzena Kowalewska po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym skargi H. W. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w -Szczecinie z dnia 21 stycznia 1999 roku oddalającym jego skargę na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwrotu podatku od wynagrodzeń za 1987 rok postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania
Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie wyrokiem z dnia 21 stycznia 1999 r. (sygn. akt SA/Sz 1029/97) oddalił skargę H. W. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] w przedmiocie zwrotu podatku od wynagrodzeń za 1987 r. .
H. W. w dniu [...] złożył skargę o wznowienie wyżej opisanego postępowania. Postanowieniem z dnia[...] Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie wniosek został odrzucony.
H. W. w dniu [...] złożył ponowną skargę o wznowienie wyżej opisanego postępowania. Postanowieniem z dnia 26 listopada 2004 r. Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie wniosek został również odrzucony.
W dniu [...] H. W. złożył kolejną - trzecią już skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem oddalającym skargę. W uzasadnieniu swojego wniosku wskazał, iż dowody, na których przy wydawania orzeczenia oparł się Sąd zostały sfałszowane, a skarżący bez własnej winy nie brał udziału w postępowaniu. Strona oparła swój wniosek na przepisie art. 145 § 1 pkt 1 i 4 Kpa.
Według przepisu art. 103 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 ze zm.), w sprawach o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem Naczelnego Sadu Administracyjnego wydanym przed dniem 1 stycznia 2004 r. orzeka właściwy wojewódzki sąd administracyjny na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153; poz. 1270 ze zm.).
Zgodnie z przepisem art. 277 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej Ppsa) skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym, który liczony jest od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o orzeczeniu dowiedziała się strona, jej organ lub. jej przedstawiciel ustawowy. Skarżący w żaden sposób nie wskazał, na czym miałaby polegać niemożność udziału w postępowaniu, którego wznowienia się domaga. Nie wskazał również, kiedy niemożność osobistego działania ustała, a biorąc pod uwagę materiały zebrane w toku sprawy (zwłaszcza załączone do poprzednich skarg o wznowienie postępowania) należy uznać, iż możliwość osobistego działania istniała już [...], kiedy to złożono pierwszą skargę o wznowienie postępowania. Tym samym, skarżący nie dotrzymał wskazanego trzymiesięcznego terminu.
Ponadto, po upływie lat pięciu od uprawomocnienia się orzeczenia nie można żądać wznowienia, z wyjątkiem przypadku, gdy strona była pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana. Skarga w niniejszym postępowaniu została wniesiona po upływie 8 lat, a zatem brak jest podstaw do jej przyjęcia w zakresie drugiej z podstaw, tj. oparcia wyroku na sfałszowanych dowodach.
Mimo, iż strona podała błędną podstawę prawną skargi o wznowienie postępowania, należy uznać, iż okoliczności przez nią podane powodują, iż obie podstawy odpowiadają przesłankom wznowienia wskazanymi w przepisach ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. I tak przepis art. 271 pkt 2 wskazuje na brak możności działania, natomiast art. 273 § 1 pkt 1 Ppsa dotyczy oparcia orzeczenia na dokumencie podrobionym lub - przerobionym. Jednak z uwagi na niespełnienie wymogów formalnych skargi, merytoryczne rozpoznania podstaw jest niedopuszczalne.
Ponadto, jak już wskazano w postanowieniu z dnia 26 listopada 2004 r. Sąd już wcześniej rozstrzygnął w kwestii istnienia przesłanki pozbawienia możliwości obrony swych praw. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie badał zasadność powyższej podstawy wznowienia i wniosek na tej podstawie odrzucił postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2000 r.
Mając na uwadze powagę rzeczy osądzonej, stosownie, stosownie do przepisu art. 166 w związku z art. 171 i art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 276 oraz art. 280 § 1 w zw. z art. 277 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić.