Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Sędzia WSA - Ewa Wojtysiak po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. H.-J. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie z jej skargi na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek. p o s t a n a w i a: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi
W sprawie, postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 153/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił skargę K. H.-J. (dalej: skarżąca) na opisaną wyżej decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, z powodu uchybienia terminu do jej wniesienia.
Odpis postanowienia doręczono skarżącej w dniu 16 kwietnia 2012 r. pod adresem wskazanym w aktach sprawy.
Orzeczenie Sądu uzyskało walor prawomocności z dniem 17 maja 2012 r.
Pismem wniesionym w dniu 21 maja 2012 r. (osobiście w kancelarii ogólnej organu) skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do złożenia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż jest spóźniony.
Stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) zwanej dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Warunkiem przywrócenia terminu jest uprawdopodobnienie braku winy strony w jego uchybieniu. Zgodnie z przepisem art. 87 § 1 powołanej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu - art. 87 § 2 p.p.s.a. Ponadto, stosownie do art. 88 p.p.s.a., spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Przedstawiona powyżej regulacja statuuje ustawowe przesłanki przywrócenia terminu, które muszą wystąpić łącznie, aby wniosek mógł zostać uwzględniony. Jedną z nich jest dochowanie przez zainteresowanego siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, który rozpoczyna swój bieg od dnia ustania przeszkody.
Odnosząc opisaną regulację do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy stwierdzić należy, że rozpoznawany wniosek został złożony po upływie terminu określonego w art. 87 § 1 p.p.s.a. W ocenie Sądu przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 16 kwietnia 2012 r., kiedy to doręczone zostało postanowienie o odrzuceniu skargi w niniejszej sprawie. Wobec powyższego, uznać należy, że skoro w tej dacie skarżąca dowiedziała się o uchybieniu terminu do wniesienia skargi, to siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o jego przywrócenie rozpoczął swój bieg w dniu 17 kwietnia 2012 roku i zakończył go w dniu 23 kwietnia 2012 roku. Tymczasem strona złożyła swój wniosek dopiero w dniu 21 maja 2012 roku, czyli po siedmiu dniach od upływu tego terminu.
Ze wskazanych wyżej względów spóźniony wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi należało odrzucić i dlatego na podstawie art. 88 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.