Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka,, Sędzia NSA Zofia Przegalińska, Protokolant Lidia Maląg, po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2009 r. na posiedzeniu jawnym wniosku Miasta i Gminy o dopuszczenie do udziału w charakterze uczestnika w sprawie ze skargi P. Z. E."D." S.A. z siedzibą w N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003r. p o s t a n a w i a oddalić wniosek
Pismem z dnia 21 stycznia 2009 r. pełnomocnik "D" S.A. z siedzibą w N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...], wydaną w trybie odwoławczym, utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] Nr [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2003 r. w kwocie [...].
Pismem z dnia 20 maja 2009 r. Miasto i Gmina, reprezentowane przez Burmistrza Miasta i Gminy, złożyło wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowym w charakterze uczestnika. W uzasadnieniu wniosku, odwołując się do treści przepisu art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), wskazano, dowodząc istnienie interesu prawnego Miasta i Gminy mającego umocowanie w przepisach prawa materialnego i stanowiącego przesłankę umożliwiającą dopuszczenie do udziału w sprawie, w charakterze uczestnika postępowania, że przedmiotem sporu jest wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2003 r., a więc podatku stanowiącego dochód własny Miasta i Gminy.
Według wnioskodawcy, jej wniosek znajduje oparcie zarówno w przepisach Konstytucji RP, ustawach określających ustrój i finansowanie jednostek samorządowych, jak i w ratyfikowanej przez Polskę Europejskiej Karcie Samorządu Lokalnego z dnia 15 października 1985 r., gdyż z przepisów tych wynika, że społeczności lokalne mają prawo do odwołania na drodze sądowej w celu zapewnienia swobodnego wykonywania uprawnień oraz poszanowania zasad samorządności lokalnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Wniosek Miasta i Gminy nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z przepisem art. 33 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, osoba która brała udział w postępowaniu administracyjnym, a nie wniosła skargi, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego, jest uczestnikiem tego postępowania na prawach strony. Udział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, o której mowa jest w art. 25 §4, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności (§ 2 art. 33 ustawy).
Z powyższego uregulowania wynika, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym, oprócz stron, tj.: skarżącego i organu, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, mogą brać udział uczestnicy na prawach strony, o których mowa jest w art. 33 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz pozostali uczestnicy, których krąg został określony w § 2 tego przepisu, dopuszczeni do udziału w postępowaniu na ich wniosek.
Według Sądu, Miasto i Gmina, której organ wykonawczy - Burmistrz Miasta i Gminy, orzekał w rozpoznawanej sprawie w pierwszej instancji, wydając decyzję administracyjną określającą "D" zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2003 r., nie spełnia przesłanek wynikających z powołanych przepisów, gdyż Miasto i Gmina, poprzez swój ustawowo umocowany organ, działała w sprawie jako organ administracji publicznej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2006 r. sygn. akt II FSK 818/05, publ. w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej, prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie, znacznie ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. W zakresie, w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcję organu administracji publicznej, nie jest on uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej. Nie do przyjęcia jest bowiem stanowisko, że gmina lub jej organ może zajmować różną pozycję, raz - jako organu wydającego decyzję administracyjną, drugi raz - jako strony postępowania, w zależności od etapu załatwiania sprawy z zakresu administracji publicznej.