Dnia 2 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodnicząca Sędzia WSA - Marzena Kowalewska po rozpatrzeniu w dniu 2 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej T.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 15 maja 2014 r., I SA/Sz 256/14, oddalającego skargę T.G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 11 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminowi do wniesienia zażalenia p o s t a n a w i a: 1) odrzucić skargę kasacyjną, 2) odmówić zawieszenia postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia
15 maja 2014 r., oddalił skargę T.G.- dalej: "Skarżący" na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 11 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminowi do wniesienia zażalenia.
Pismem z dnia 23 lipca 2014 r. Skarżący wniósł do Sądu sporządzoną przez siebie skargę kasacyjną. W piśmie z tej samej daty Skarżący zamieścił wniosek o zawieszenie postępowania sądowego w związku z zamiarem wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego o zmianę przepisów regulujących instytucję przymusu adwokackiego w zakresie sporządzenia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej: "P.p.s.a." skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i 3.
Przepis art. 178 P.p.s.a. stanowi, iż wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Ponadto w treści pisma nie sprecyzowano podstaw określonych w art. 174 P.p.s.a., na których opiera się ta skarga.
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy o obowiązku sporządzenia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 15 maja 2014 r. oddalającego skargę, Skarżący został pouczony w treści pisma przewodniego, przy którym doręczono mu przedmiotowy wyrok wraz z uzasadnieniem (pkt 2 pouczenia). Ponadto sam Skarżący w treści uzasadnienia pisma zatytułowanego "Wniosek o zawieszenie postępowania" wskazał, że "kasacja z dnia 23.07.2014 r. zgodnie z obecnymi przepisami podlega odrzuceniu gdyż nie jest zachowany wymóg adwokacki".
Wniesiona w niniejszej sprawie skarga kasacyjna została sporządzona osobiście przez Skarżącego, a nie przez pełnomocnika profesjonalnego zgodnie z przepisem art. 175 § 1 P.p.s.a.
Jednocześnie wskazać należy, iż w sprawie nie znajdują zastosowania wyłączenia z przepisów art. 175 § 2 oraz 175 § 3 pkt 1 i 2 P.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał wniesioną w niniejszej sprawie skargę kasacyjną za niedopuszczalną i orzekł jak w pkt 1 sentencji postanowienia, na podstawie art. 178 w zw. z 175 § 1 P.p.s.a.
Odnosząc się do wniosku Skarżącego o zawieszenie postępowania Sąd wyjaśnia, że zgodnie z brzmieniem art. 125 § 1 P.p.s.a. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w doktrynie i orzecznictwie sądów administracyjnych warunkiem zawieszenia postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a. jest to, aby postępowanie administracyjne, sądowoadministracyjne, sądowe lub przez Trybunałem Konstytucyjnym było w toku, a więc było wszczęte i nie zostało zakończone prawomocnym rozstrzygnięciem (por. wyrok WSA w Krakowie z 22 czerwca 2010 r. II SA/Kr 483/10, orzeczenie dostępne na http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Ponadto związek postępowań, o których mowa w art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a. musi być realny, rzeczywisty, faktyczny, bezpośredni, bo wtedy zależą one od siebie. Wpływ pośredni nie jest przesłanką zawieszenia postępowania ww. trybie. Dodatkowo postępowanie w sprawie prejudycjalnej musi wyprzedzać w czasie postępowanie w czasie postępowania głównego (R. Hauser,
M. Wierzbowski, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, C.H.Beck, Warszawa 2013 r.).
Sąd nie stwierdził, aby w niniejszej sprawie zaistniała przewidziana w ww. przepisie okoliczność uzasadniająca zawieszenie postępowania sądowego, dlatego odmówił zawieszenia postępowania w sprawie i orzekł jak w pkt 2 sentencji postanowienia.