Skarga o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem WSA w Szczecinie w sprawie ze skargi M. i C. T. na Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA Anna Sokołowska po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2012r. na posiedzeniu niejawnym skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 października 2011r., sygn. akt I SA/Sz 489/11 w sprawie ze skargi M. i C. T. na Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006r. postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 6 października 2011 r. w sprawie o sygn. akt. I SA/Sz 489/11 oddalił skargę M. i C. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006r.

W toku postępowania postanowieniem z dnia 8 czerwca 2011 r. zostało przyznane skarżącym prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata.

Pismem z dnia 29 listopada 2011 r. M. i C. T. złożyli skargę o wznowienie postępowania w sprawie I SA/Sz 489/11 zakończonej przywołanym powyżej wyrokiem.

Jako przyczynę wznowienia postępowania Strona podała nieprawidłowe działanie adwokata. W jej ocenie ustanowiony z urzędu adwokat działał w złej wierze na szkodę strony. Strona nie miała możliwości przedstawienia Sądowi własnego stanowiska w prawie albowiem nie uczestniczyła nie z własnej winy w procesie. Nadto w jej ocenie Sąd niewłaściwie przyjął, że skarżona skargą była decyzja Dyrektora Izby Skarbowej która tylko wyrażała stanowisko w sprawie, podczas gdy w ocenie strony przedmiotem zaskarżenia i analizy było postępowanie podatkowe Urzędu Skarbowego w P. przeprowadzone w sposób nieprawidłowy i nie podlegające właściwej kontroli, a zakończone decyzją Urzędu Skarbowego w P. nr [...]. Powodem było brak możliwości skarżenia tej decyzji w normalnym trybie a to z powodu nieprawidłowego zastosowania doręczenia zastępczego dla tej decyzji bez zaistnienia przesłanek dla zastosowania takiego doręczenia.

W kolejnym piśmie z dnia 2 stycznia 2012 r. oraz piśmie z dnia 22 maja 2012r. Strona sprecyzowała swoje żądanie. Wskazała, iż domaga się wznowienia postępowania na podstawie art. 270 pkt 2 p.p.s.a. Jako uzasadnienie swoje żądania ponownie wskazała na nieprawidłowe jej zdaniem reprezentowanie jej przez adwokata działającego w złej wierze na szkodę, i braku możliwości przedstawienia własnego stanowiska z powodu nie uczestnictwa strony, nie z własnej winy w procesie. Skarżąca powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego nr 41/05. Powtórzyła także, że Sąd rozpoznając sprawę błędnie przyjął, że skarżona jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej podczas, gdy przedmiotem skarżenia i analizy było postępowanie podatkowe Urzędu Skarbowego w P. przeprowadzone w sposób nieprawidłowy i nie podlegające właściwej kontroli, a zakończone decyzją Urzędu Skarbowego w P. nr [...]. Strona dalej wskazał, że nie miała możliwości zaskarżenia decyzji w zwykłym trybie bowiem nieprawidłowo Urząd zastosował doręczenie zastępcze.

Strona w dalszej części swojego pisma wskazała, iż składa skargę bowiem nie miała możliwości złożenia skargi kasacyjnej od orzeczenia "wyrządzającego wbrew zasadom sprawiedliwości społecznej znaczną szkodę skarżącym". Państwo T. wnieśli o uchylenie wyroku, uchylenie skarżonej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w S. i uchylenie poprzedzającej jej decyzji Urzędu Skarbowego w P. - jako faktycznie skarżonej i wydanej oraz uprawomocnionej z naruszeniem prawa, jako nigdy nie wydanej stronie. W ocenie skarżących zostali oni dyskryminowani przez urzędników Urzędu Skarbowego i Izby Skarbowej z powodu chwilowej nieobecności w mieszkaniu i uniemożliwiono im przeprowadzenie działania we własnej sprawie w siedzibie urzędu. W dalszej części uzasadnienia Strona podniosła zarzuty dotyczące decyzji organów podatkowych. Zauważył, że postępowanie podatkowe w zasadzie nie zostało wznowione. Jej zdaniem ograniczono jej prawo do kontroli sądowej decyzji wydawanej przez organy bowiem nie była badana decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Strona 1/4