Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Sędzia WSA - Alicja Polańska po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. . o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia oraz decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] r. nr [...] w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia oraz decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] r. nr [...].
Skarżący wraz ze skargą na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]r. nr [...], którym odmówiono mu przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, złożył wniosek o wstrzymanie wykonania tego postanowienia oraz o wstrzymanie wykonania decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] r. nr [...], w której organ określił mu zobowiązanie w podatku akcyzowym za wrzesień 2010 r. w kwocie [...] zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej zwana: "p.p.s.a."), wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z konstrukcji powyższego przepisu przede wszystkim wyłaniają się dwie podstawowe dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy zasady. Po pierwsze, postępowanie w sprawie wstrzymania wykonania decyzji jest postępowaniem prowadzonym na wniosek skarżącego, a więc sąd nie jest uprawniony do działania z urzędu, a jedynie w zakresie, na jaki wskazuje skarżący w treści tego wniosku. Nie jest dopuszczalna zatem, samodzielna konkretyzacja rzeczywistej woli autora wniosku przez sąd. Po drugie, postępowanie to dotyczy, co do zasady możliwości wstrzymania zaskarżonego do sądu rozstrzygnięcia, co nie wyklucza jednak możliwości wstrzymania również i innych aktów wydanych w granicach tej samej sprawy. Wskazuje na to wyraźnie ww. przepis. Dopiero więc, gdy zaistnieją podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji (postanowienia), sąd może, na podstawie art. 61 § 3 zdanie ostatnie p.p.s.a. wstrzymać wykonanie także decyzji (postanowień) wydanych w innych postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 stycznia 2011r., sygn. akt II OSK 1835/10, LEX nr 743332, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 2011 r., sygn. akt II OZ 403/11, LEX nr 795500). Sytuacja taka w przedmiotowej sprawie nie występuje, gdyż brak jest podstaw prawnych do wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Podkreślenia wymaga, że nie każdy akt lub czynność może podlegać wstrzymaniu wykonania. Wniosek o wstrzymanie wykonania może bowiem zostać uwzględniony jedynie w stosunku do aktów lub czynności, które mają przymiot wykonalności tj. nadają się do wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy przy tym rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub przymusowy zaistnienia takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2006, s. 186, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt II FZ 882/05, niepubl.). Wykonalność dotyczy zatem aktów zobowiązujących, które ustalają dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (T. Woś [w:] T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 295 i n.). Cechy tej nie mają z kolei akty odmowne, jak również te z konstytutywnych aktów uprawniających, które nie wymagają żadnych działań ze strony uprawnionych podmiotów dla spowodowania określonego w nim stanu faktycznego lub prawnego (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2006, s. 186 i n.).
Wniosek skarżącego nie może być zatem uwzględniony z tego względu, iż Sąd mógłby orzec o wstrzymaniu wykonania decyzji z dnia [...] r. (jako wydanej w granicach tej samej sprawy) jedynie w sytuacji, gdyby wstrzymaniu podlegało zaskarżone do Sądu postanowienie z dnia [...] r. Tymczasem, jak to wykazano wyżej, Sąd nie mógłby wstrzymać wykonania zaskarżonego postanowienia, gdyż postanowienie odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia odwołania nie ma przymiotu wykonalności, a tym samym nie można orzec o wstrzymaniu wykonania takiego postanowienia. Nie obliguje ono bowiem strony do jakiegokolwiek działania, nie nakłada również uprawnień - jest aktem, który nie podlega wykonaniu.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.