Dnia 20 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA - Anna Sokołowska po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] października 2009 r. Nr 420000-IEKR-4800-14/09-2/AB w przedmiocie odmowy zwrotu cła p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
[...] Spółka z o.o. z siedzibą w [...], pismem z dnia [...]r. podpisanym przez Prezesa Zarządu [...], wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...]z dnia [...], w przedmiocie odmowy zwrotu cła.
Na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Sądu pismem z [...]r., wezwano skarżącą Spółkę do uzupełnienia braków formalnych jej skargi, przez nadesłanie odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego aktualnego na dzień wniesienia skargi - w terminie 7 dni od dnia doręczenia pisma, pod rygorem odrzucenia skargi. Pismo to doręczono stronie skarżącej w dniu [...]r.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie, w dniu [...]r., do Sądu wpłynęło pismo Spółki podpisane przez prokurenta [...], w którym oświadczono, że "aktualny KRS został złożony jako załącznik do sprawy o sygn. akt I SA/Sz 923/09".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 28 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), określanej dalej jako P.p.s.a., osoby prawne oraz jednostki organizacyjne mające zdolność sądową dokonują czynności w postępowaniu przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu. Stosownie zaś do art. 29 P.p.s.a., przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28, mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu.
Z powyższej regulacji wynika, że w postępowaniu sądowoadministracyjnym osoba prawna, a taką jest skarżąca Spółka, dokonuje czynności przez swoje organy albo osoby uprawnione do działania, będące zobowiązane z mocy ustawy do przedstawienia stosownego dokumentu, z którego wynikałoby ich umocowanie. W odniesieniu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością dokumentem, z którego wynika organ uprawniony do reprezentowania spółki oraz sposób jej reprezentacji jest odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, aktualny na dzień złożenia skargi. W razie niewykazania umocowania do działania w imieniu spółki przy pierwszej czynności w postępowaniu, przewodniczący może wezwać stronę skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi na podstawie art. 49 § 1 P.p.s.a. Natomiast niewykonanie w terminie wezwania, skutkuje odrzuceniem skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowany jest pogląd, że złożenie odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego, wykazującego umocowanie organu do działania w imieniu skarżącej spółki w innej jej sprawie, prowadzonej przed tym samym Sądem, zaś w pozostałych sprawach złożenie jedynie oświadczenia o przedstawieniu żądanego odpisu w danej sprawie, nie wyczerpuje dyspozycji przepisu art. 29 P.p.s.a. Przepis ten stanowi bowiem o obowiązku wykazania umocowania w każdym postępowaniu sądowoadministracyjnym, wywołanym konkretną skargą, a zatem konieczne jest dowiedzenie tego umocowania w poszczególnych procesach przez przedstawienie odpowiedniego dokumentu (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 listopada 2009 r., sygn. akt I FSK 1171/09, opublikowane w internetowej bazie orzeczeń NSA - http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W rozpoznawanej sprawie strona skarżąca nie wywiązała się z nałożonego na nią obowiązku usunięcia braków formalnych skargi, albowiem w wyznaczonym przez Sąd terminie, który upływał w dniu [...]r., nie przedłożyła żądanego odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego do akt tejże sprawy. Złożenie przez prokurenta [...]oświadczenia o przedłożeniu żądanego dokumentu do innej sprawy, nie pozwala bowiem uznać, że w ten sposób strona skarżąca uzupełniła brak formalny skargi, polegający na nieprzedstawieniu umocowania do działania w imieniu Spółki, w tym m.in. do sporządzenia i wniesienia skargi.
W tym stanie sprawy, stosownie do przepisu art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 P.p.s.a., skargę należało odrzucić.