Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Jaździński, , , po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H.K. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 października 2006 r, sygn.. akt I SAB/Sz 3/06, umarzającym postępowanie sądowe w przedmiocie bezczynności Prezydenta Miasta wobec cofnięcia skargi i odrzucającym skargę w pozostałej części w sprawie ze skargi H.K. na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie zmiany cen urzędowych za przewozy taksówkami postanaw i a odrzucić skargę o wznowienie
W dniu [...] r. H.K. wniósł do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Szczecinie skargę (uzupełnioną w dniu [...] r.) o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 października 2006 r. sygn. akt I SAB/Sz 3/06, umarzającym postępowanie sądowe w przedmiocie bezczynności Prezydenta Miasta wobec cofnięcia skargi i odrzucającym skargę w pozostałej części, w sprawie ze skargi H.K. na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie zmiany cen urzędowych za przewozy taksówkami. Jako podstawę żądania wznowienia postępowania skarżący wskazał treść wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2001 r.., sygn. akt V SA 3718/2000, który: "(...) wyznacza tok postępowania organu w sprawach z zakresu uznania administracyjnego, mogących naruszać prawa obywatela określone w Konstytucji", a którego skarżący wcześniej nie znał, stąd nie był w stanie uwzględnić jego treści w składanych pismach.
Pismem z dnia [...] r. Sąd poinformował skarżącego o warunkach formalnych, jakim musi odpowiadać skarga o wznowienie oraz wezwał skarżącego do jednoznacznego określenia podstawy żądania wznowienia postępowania oraz okoliczności stwierdzających zachowanie terminu do wniesienia skargi, w terminie 7 dni od doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi o wznowienie.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie H.K. w piśmie z dnia [...] r. jako ustawową podstawę wznowienia wskazał przepis art. 273 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, poz. 1279 ze zm.), natomiast w odniesieniu do obowiązku powołania okoliczności stwierdzających zachowanie terminu do wniesienia skargi o wznowienie wyjaśnił, iż treść wyroku z dnia 21 czerwca 2001 r. sygn. akt V SA 3718/2000, zna wyłącznie z publikacji zamieszczonej w Gazecie Prawnej nr 185 (1550) z dnia 22 września 2005 r. z którym zapoznał się jednak pobieżnie w dniu ukazania się gazety i który zachował ze względu na temat publikacji. Dalej, skarżący wskazał, iż w dniu [...] r. "(...) zapoznałem się z treścią rzeczonego wyroku, a w dniach [...]-[...] r. uświadomiłem sobie, a właściwie wymyśliłem jego wartość procesową".
Skarga o wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, zmierzającym do uchylenia lub zmiany prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie sądowo-administracyjne.
Stosownie do treści przepisu art 279 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga o wznowienie postępowania powinna zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz żądanie uchylenia lub zmiany zaskarżonego orzeczenia.
Skarżący jako podstawę wznowienia powołał przepis art. 273 § 2 powołanej ustawy. Z treści tego przepisu wynika, że można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Z końcowego zwrotu komentowanego przepisu wynika, że owo "wykrycie" odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim postępowaniu w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych, bo nie znanych stronom. Nie odnosi się ono natomiast do okoliczności i dowodów, co do których istniała obiektywna możliwość powołania się na nie, a tylko na skutek opieszałości, zaniedbania, zapomnienia czy błędnej oceny potrzeby ich powołania strona tego nie uczyniła, w przeciwnym razie skarga o wznowienie służyłaby korygowaniu błędów popełnionych przez stronę przy prowadzeniu poprzedniej sprawy, co nie należy do jej funkcji (vide: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, J. P. Tamo, Warszawa 2006, s.552).