Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska po rozpoznaniu w dniu 13 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Pismem z dnia 6 czerwca 2017 r. G. S. (dalej jako: skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania.
Do skargi został dołączony wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że ma [...] lat, nie mogła się odwołać od ww. decyzji z powodu złego stanu zdrowia, była w szpitalu w C., nadal się leczy, może chodzić jedynie parę kroków. Do wniosku załączyła kartę informacyjną leczenia szpitalnego z lipca 2016 r.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej jako: "P.p.s.a.", czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Stosownie do art. 86 § 1 P.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku tym strona zobowiązana jest do uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.). W myśl art. 87 § 5 P.p.s.a. po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych. Z kolei zgodnie z art. 88 P.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, że przez wyjątkowy przypadek, o którym mowa w art. 87 § 5 P.p.s.a, należy rozumieć okoliczność nadzwyczajną, która uniemożliwiła stronie dokonanie czynności w normalnym trybie oraz że brak przesłanki wyjątkowego przypadku musi prowadzić do odrzucenia wniosku jako niedopuszczalnego.
W ocenie Sądu, w sprawie nie zaistniały wyjątkowe okoliczności, które mogłyby uzasadniać przywrócenie terminu do wniesienia skargi po upływie roku od jego uchybienia. Okoliczności takich nie stanowią wskazywane przez skarżącą wiek i zły stan zdrowia, nie można bowiem przyjąć, że są to okoliczności nadzwyczajne, które uniemożliwiały złożenie wniosku o przywrócenie terminu w normalnym terminie. Uznanie powyższych okoliczności za przypadek wyjątkowy oznaczałoby w istocie obowiązek przywrócenia terminu do dokonania określonej czynności niemalże w każdym przypadku uchybienia terminu przez osobę w podeszłym wieku. Musi to być okoliczność nadzwyczajna, która w rozpoznawanej sprawie nie wystąpiła.
W powyższych względów Sąd, na postawie art. 88 i art. 87 § 5 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.