Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maria Tarnowska po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] Przedsiębiorstwa [...] w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi [...] Przedsiębiorstwa [...] w W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 22 grudnia 2008 r. [...] Przedsiębiorstwo [...] w W. wniosło za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] kwietnia 2001 r. nr [...] stwierdzającą nieważność orzeczenia administracyjnego z dnia [...] sierpnia 1950 r. nr [...] odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...], rej. hip. [...].
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, który nie został uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli w wyniku jej wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji powyższej normy prawnej wynika, iż na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w powołanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana.
Pozytywne rozstrzygnięcie żądania strony zależy więc od spełnienia jednej z dwóch wymienionych wyżej przesłanek, przy czym nawet w przypadku spełnienia jednej z nich zostało ono pozostawione uznaniu Sądu, o czym świadczy użycie przez ustawodawcę zwrotu "sąd może".
Jak przyjęto w judykaturze, wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji powinien zawierać odrębne uzasadnienie, gdyż sąd rozpoznając wniosek nie dokonuje oceny zasadności skargi (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 października 2006 r., sygn. akt I OZ 1381/06, niepubl.). Tymczasem zawarty w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie został uzasadniony.
Jednocześnie wskazać należy, że na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu w świetle art. 61 § 3 powołanej ustawy. Analiza orzecznictwa sądów administracyjnych wskazuje, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest właśnie wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy samo powtórzenie treści przepisu, a tym bardziej samo wniesienie o zastosowanie ochrony tymczasowej. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04 (niepubl.) i z dnia 3 października 2007 r. sygn. akt I OZ 707/07 (niepubl.).
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie znajduje uzasadnienia, w związku z czym na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.