Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 23 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. P. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi B. D. i A. D. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W dniu 2 lipca 2009 r. J. P. za pośrednictwem organu wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia.
Postanowieniem z dnia 10 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił powyższą skargę J. P. z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych skargi przez jej podpisanie i nadesłanie trzynastu egzemplarzy odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanych.
Pismem z dnia 10 października 2009 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Jednocześnie skarżąca do wniosku dołączyła podpisaną skargę oraz trzynaście egzemplarzy odpisów skargi. W uzasadnieniu wniosku skarżąca wyjaśniła, iż z uwagi na to, że przebywała na urlopie wypoczynkowym nie odebrała przesyłki pocztowej zawierającej wezwanie do uzupełnienia braków formalnych. W ocenie skarżącej powyższa okoliczność świadczy o tym, iż nie może ponosić winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30. sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej w dalszej części p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.)
Zgodnie z art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
W przedmiotowej sprawie skarżąca nie wykazała przesłanki braku winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Nie uprawdopodobniła bowiem, iż nie była w stanie pomimo dołożenia szczególnej staranności dochować terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Należy przy tym podkreślić, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z wykorzystaniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem (vide: postanowienie SN z dnia 14 stycznia 1972r., III CRN 448/71, OSPiKA 1972, nr 7-8, poz. 144, postanowienie SN z dnia 29 października 1999 r., I CKN 556/98, LEX Nr 50702, postanowienie SN z dnia 12 stycznia 1999 r., II UKN 667/98, OSNAP 2000, nr 12, poz. 488/.
W ocenie Sądu w szczególności nie może czynić wniosku uzasadnionym fakt przebywania skarżącej na urlopie wypoczynkowym. Wyjeżdżając bowiem na urlop skarżąca bądź to powinna powiadomić Sąd o czasowej nieobecności, bądź ustanowić pełnomocnika w sprawie (vide: T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska; Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 334).
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie przepisu art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w postanowieniu.