Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 10 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Dyrektora W. [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Dyrektora W.[...] na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2007 r., Nr [...] w przedmiocie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu przejętego na podstawie dekretu o gruntach warszawskich postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
W dniu 23 lipca 2007 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła za pośrednictwem organu skarga Dyrektora W. [...] na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2007 r., Nr [...] w przedmiocie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu przejętego na podstawie dekretu o gruntach warszawskich.
Jednocześnie skarżący wystąpił w swojej skardze z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji albowiem zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zgodnie z brzemieniem powołanego przepisu, strona wnioskująca o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji powinna określić, jaka konkretnie szkoda lub trudne do odwrócenia skutki mogą być spowodowane na skutek wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podał, że wskutek wykonania zaskarżonych decyzji 6 rodzin (spośród których pięć osób nie uzyskało statusu strony w postępowaniu) zmuszonych będzie do opuszczenia lokali mieszkalnych, w których zamieszkują od wielu lat. Tym samym rodziny te pozbawione zostałyby tytułu prawnego do przedmiotowych lokali i rozpoczęłyby działania prawne zmierzające do uzyskania do Skarbu Państwa rekompensaty finansowej, bądź w inny sposób zabezpieczenia ich potrzeb mieszkaniowych.
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że wniosek skarżącego wniesiony w niniejszej sprawie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zostało w sposób dostateczny wykazane, że realizacja przez użytkowników wieczystych prawa do przedmiotowej nieruchomości na skutek zawarcia umowy w formie aktu notarialnego o oddanie w użytkowanie wieczyste przedmiotowego gruntu i następnie przeniesienia własności budynku wskutek wykonania zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudne do odwrócenia skutki.
Mając powyższe na względzie, Sąd działając na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., orzekł jak na wstępie.