Starszy referendarz sądowy Justyna Wtulich - Gruszczyńska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 6 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata D. W. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na adwokata D. W. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23 % podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
Postanowieniem z 8 lutego 2018 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata oraz umorzył postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.
Na tej podstawie, po wystąpieniu Sądu do Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie na pełnomocnika skarżącego został wyznaczony adw. D. W.
Z akt sprawy wynika, że pełnomocnik przeglądał akta sprawy w czytelni akt Sądu. Z protokołu rozprawy wyznaczonej na dzień 18 lipca 2018 r. wynika, że w imieniu skarżącego stawił się adw. K. C. z substytucji adw. D. W., pełnomocnika z urzędu. Na rozprawie pełnomocnik poparł skargę i wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej według norm przepisanych. Oświadczył, że koszty pomocy prawnej nie zostały opłacone w całości, ani w części.
Wyrokiem z 18 lipca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...].
W niniejszej sprawie zważono, co następuje :
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 t.j.) zwanej dalej P.p.s.a. wyznaczony adwokat, radcy prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje obecnie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r.
w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714), które obowiązuje od dnia 2 listopada 2016 r.
Stosownie do § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. rozporządzenia, opłaty w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna ani decyzja czy też postanowienie Urzędu Patentowego - wynoszą 240 zł. Zgodnie z § 4 ust. 3 rozporządzenia - opłatę, o której mowa w ust. 1 i 2, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług. Obecnie stawka ta wynosi 23 %.
W rozpoznawanej sprawie pełnomocnik z urzędu udzielił skarżącej pomocy prawnej w zakresie reprezentowania w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji. Na rozprawie pełnomocnik złożył wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu jednocześnie oświadczając, że koszty te nie zostały zapłacone w całości, ani w części.
Zasadne jest zatem przyznanie pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenia w wysokości określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit c) rozporządzenia, czyli opłatę w wysokości 240 zł. Na mocy § 4 ust. 3 rozporządzenia, ustalona opłata ulega podwyższeniu o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług (23 %).
W konsekwencji adwokatowi D. W. przyznano wynagrodzenie w wysokości 240 zł oraz kwotę 55,20 zł stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług - łącznie kwotę 295,20 zł.
Z powyższych względów, w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a. postanowiono jak w sentencji.