Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 11 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2011 r,, nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu [...] czerwca 2012 r. Z. K. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2011 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w O. z dnia [...] listopada 1958 r., Nr [...]. Jednocześnie z ww. skargą Z. K. złożył wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że zaskarżona decyzja została doręczona do rąk jego znajomego zamieszkałego w [...] ([...]), u którego czasowo przebywał w trakcie, toczącego się postępowania. W chwili doręczenia decyzji nie było go jednak pod wskazanym adresem. Ponadto wnioskujący podniósł, że kontakt z nim, jako z osobą nie posiadającą stałego miejsca zamieszkania, jest utrudniony, dlatego osoba odbierająca przesyłkę nie mogła w tak krótkim terminie przekazać mu jej. Skarżący wskazał również, że jako osoba bezdomna nie posiada stałego miejsca zamieszkania i nie mógł powiadomić organu o nowym adresie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 270 ) - dalej ppsa, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 ppsa). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 powołanej ustawy).
W pierwszej kolejności wskazać należy zatem, że wniosek o przywrócenie terminu wnosi się w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny jego uchybienia, uprawdopodabniając okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Fakt spóźnienia musi więc wyraźnie wynikać z treści wniosku, gdyż sąd nie ma prawa domniemywać, że strona uchybiła terminowi w tej, czy innej dacie. Jeżeli z okoliczności faktycznych sprawy nie da się jednoznacznie ustalić, czy termin określony w art. 87 § 1 ustawy został zachowany, sąd ma obowiązek wydać rozstrzygnięcie merytoryczne w przedmiocie uchybienia terminu na podstawie art. 86 § 1 ppsa. Ponieważ skarżący nie wskazał, kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu i nie można też tej daty ustalić na podstawie wniosku o przywrócenie terminu - wniosek niniejszy należało rozpoznać merytorycznie.
Przechodząc do analizy kryterium uprawdopodobnienia braku winy przez wnioskującego należy stwierdzić, że spełnienie powyższego kryterium polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie terminu nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Ponadto w orzecznictwie podkreśla się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Wskazuje się przy tym, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.