Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi.
W dniu 13 czerwca 2012 r. Z. P. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w O. z dnia [...] listopada 1958 r. Jednocześnie z w/w skargą Z. P. złożył wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Orzeczeniem z dnia 11 października 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Sąd stwierdził, że wnioskujący nie uprawdopodobnił braku swojej winy w uchybieniu terminu. Zdaniem Sądu pierwszej instancji jeżeli skarżący wskazał Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi swój adres do korespondencji, to organ prawidłowo przesłał zaskarżoną decyzję na ten właśnie adres. Przesyłkę odebrała w dniu [...] grudnia 2011 r., A. J., której wydano ją w trybie art. 43 k.p.a.
W ocenie WSA w Warszawie jeżeli skarżący od dłuższego czasu nie przebywał pod wskazanym adresem, powinien o tym fakcie powiadomić organ i wskazać nowy adres, pod którym mógłby terminowo odbierać przesyłki. Brak takiego zachowania świadczy o niedochowaniu przez skarżącego obowiązku dołożenia należytej staranności przy dokonaniu czynności procesowych.
Na powyższe postanowienie Z. P. działający przez pełnomocnika z urzędu adwokata M. K., wniósł zażalenie podnosząc, że w sprawie zachodzą wątpliwości, co do skutecznego doręczenia zaskarżonej decyzji. Zdaniem skarżącego odbierającej przesyłki - A. J., nie można uznać za dorosłego domownika w rozumieniu art. 43 k.p.a.
Postanowieniem z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt I OZ 882/12 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
W uzasadnieniu orzeczenia NSA wskazał, że zgodnie z art. 43 k.p.a. - w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zdaniem NSA sąd pierwszej instancji nie zbadał, czy osoba której wydano przesyłkę jest domownikiem skarżącego. Nie została zatem wyjaśniona kwestia prawidłowości samego doręczenia decyzji będącej przedmiotem skargi.
W piśmie z dnia 29 stycznia 2013 r. pełnomocnik skarżącego adwokat M. K. wskazał, że skarżący nie pamięta w jakim dniu przekazana mu została przesyłka zawierająca zaskarżoną decyzję. W ocenie skarżącego miało to jednak miejsce w terminie nieprzekraczalnym siedmiu dni liczonym wstecz od daty złożenia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - dalej ppsa), sąd któremu sprawa została przekazana związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Zgodnie z art. 86 § 1 ppsa, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 ppsa). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 powołanej ustawy).
Podkreślenia wymaga, ze fakt spóźnienia musi wyraźnie wynikać z treści wniosku, gdyż sąd nie ma prawa domniemywać, że strona uchybiła terminowi w tej, czy innej dacie. Jeżeli z okoliczności faktycznych sprawy nie da się jednoznacznie ustalić, czy termin określony w art. 87 § 1 ustawy został zachowany, sąd ma obowiązek wydać rozstrzygnięcie merytoryczne w przedmiocie uchybienia terminu na podstawie art. 86 § 1 ppsa. Ponieważ skarżący nie wskazał, kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu i nie można też tej daty ustalić na podstawie wniosku o przywrócenie terminu - wniosek niniejszy należało rozpoznać merytorycznie.
Przechodząc do analizy kryterium uprawdopodobnienia braku winy przez wnioskującego oraz mając na uwadze wytyczne Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w orzeczeniu z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt I OZ 882/12, należy uznać, że wniosek skarżącego o przywrócenie terminu jest zasadny.
Z treści zażalenia adwokata M. K. z dnia 25 października 2012 r., wynika bowiem, że A. J. nie jest domownikiem skarżącego, co oznacza, że nie powinna ona otrzymać przesyłki adresowanej do Z. P. - zgodnie z art. 43 kpa.
Nie można zatem upatrywać winy w zachowaniu skarżącego przy zachowaniu terminu do wniesienia skargi, skoro organ nieprawidłowo doręczył mu zaskarżoną decyzję.
W świetle powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na mocy art. 86 § 1 ppsa, postanowił jak w sentencji postanowienia.