Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia zabytku do jak najlepszego stanu postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
M. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia kamienicy (zabytku) położonej przy ul. [...] w T. do jak najlepszego stanu, po samowolnym i niezgodnym z zasadami konserwatorskimi przemalowaniu jej elewacji frontowej.
W dniu 22 października skarżąca złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wniosek skarżąca uzasadniła tym, że zaskarżona decyzja nałożyła na nią obowiązek doprowadzenia kamienicy do jak najlepszego stanu. Obowiązek ten polega na wykonaniu kosztownych prac, na które nie posiada odpowiednich środków finansowych. Ponadto podniosła, że doprowadzenie do egzekucji ww. obowiązku poprzez zapowiadane wykonanie zastępcze, a następnie ściąganie powstałej wierzytelności w drodze egzekucji z nieruchomości powoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W związku z powyższym warunkiem rozpatrzenia przez sąd merytorycznie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest właściwe uzasadnienie go, tj. wykazanie przez wnioskującego, iż w sprawie zachodzą dwie pozytywne przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r. FZ 65/2004, nie publ.).
Skarżąca wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie uzasadnili swojego wniosku w stopniu pozwalającym na wstrzymanie tej decyzji. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. To na stronie spoczywa obowiązek wykazania niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej) lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/2004, publ. Lex Polonica). W przypadku ich braku Sąd nie jest władny rozpatrzyć wniosku merytorycznie.
W rozpatrywanej sprawie skarżąca wskazała, iż nałożony na nią obowiązek doprowadzenia budynku położonego w T. do jak najlepszego stanu wiąże się z koniecznością poczynienia przez nią znacznych nakładów. Wystąpienie powyższego skutku skarżąca upatrują w wydaniu zaskarżonej decyzji. Argument ten nie jest przekonywujący, bowiem skarżąca nie wykazała wysokości finansowych nakładów, które ma ponieść na niniejszej nieruchomości, a w konsekwencji przesłanek "zajścia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków".
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.