Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. J. na decyzję Prezydenta Miasta O. z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: odrzucić skargę.
E.J. pismem z dnia 18 czerwca 2012 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezydenta Miasta O. z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na fakt, że skarga została złożona w trybie art. 227 Kpa, bowiem skarżąca nie kwestionuje merytorycznego rozstrzygnięcia decyzji przyznającej jej prawo do zasiłku okresowego tylko sposób prowadzenia rodzinnego wywiadu środowiskowego. Tego typu sprawy zaś nie podlegają kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje.
Na wstępie wyjaśnienia wymaga, że pismo E.J. z dnia [...] czerwca 2012 r. stanowi skargę na decyzję Prezydenta Miasta O.z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] wniesioną w trybie art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270; zwanej dalej: p.p.s.a.), nie zaś skargę z art. 227 Kpa, niepodlegającą kognicji sądów administracyjnych.
Stosownie do art. 52 § 1 p.p.s.a., który to przepis wprowadza zasadę pierwszeństwa postępowania administracyjnego w stosunku do postępowania sądowego, skargę do sądu administracyjnego można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, o ile służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Niewątpliwie możliwość poddania działalności administracji publicznej sądowej kontroli nie oznacza prawa sądu do zastępowania organów administracyjnych w podejmowaniu aktów administracyjnych z naruszeniem zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.
Z powołanych regulacji wynika zatem, że wyczerpanie stosownych środków zaskarżenia jest podstawową przesłanką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego.
Zaznaczyć przy tym należy, że zgodnie z orzecznictwem i doktryną wyczerpanie środków zaskarżenia ma miejsce dopiero wówczas, gdy po pierwsze: wniesiony środek zaskarżenia zostanie przez organ administracji publicznej rozpoznany ("Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz"- B. Dauter i in.; Zakamycze, 2006, wyd. II, teza 5); po drugie - konieczne jest uwzględnienie, że istota dwuinstancyjnego postępowania polega na dwukrotnym rozstrzygnięciu tej samej sprawy, po trzecie - bez względu na to, która za stron postępowania administracyjnego skutecznie wniesie odwołanie od decyzji pierwszoinstancyjnej, dojdzie do wydania w tej sprawie decyzji ostatecznej, podlegającej zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
W przypadku skargi na decyzję Prezydenta Miasta O. z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] wydaną w przedmiocie zasiłku celowego, skarżąca winna wyczerpać środek prawny określony w art. 127 § 1 Kpa, zgodnie z którym od decyzji wydanej w pierwszej instancji stronie służy odwołanie. W niniejszej sprawie, zgodnie z pouczeniem Prezydenta Miasta O. zawartym w zaskarżonej decyzji, odwołanie przysługiwało do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O.
Jak wynika z akt sprawy, E.J. (będąca jedyną stroną postępowania) nie wyczerpała administracyjnego toku instancji, wnosząc skargę na nieostateczną decyzję organu I instancji. Tym samym wniesienie skargi do sądu administracyjnego przed wcześniejszym wykorzystaniem przysługującego środka odwoławczego na drodze administracyjnej w postaci odwołania, czyni przedmiotową skargę niedopuszczalną.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.