Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Gabriela Nowak Asesor WSA Joanna Skiba po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. T. o wyłączenie od udziału w sprawie Sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego E. D. oraz pozostałych sędziów składu orzekającego w sprawie ze skargi W. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] czerwca 2007 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia 1. oddalić wniosek o wyłączenie sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego E. D.; 2. w pozostałym zakresie pozostawić wniosek bez rozpoznania.
Zarządzeniem z dnia 20 listopada 2007 r. (k. 22) skarżący został wezwany do uzupełnienia braków pisma z dnia 9 listopada 2007 r. (k. 21) zawierającego wniosek o wyłączenie składu orzekającego w niniejszej sprawie, poprzez wskazanie - w terminie siedmiu dni, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania:
- sędziów, których przedmiotowy wniosek dotyczy,
- podanie przyczyn uzasadniających wyłączenie;
- powołanie okoliczności lub dowodów uprawdopodobniających istnienie przyczyn wyłączenia w odniesieniu do każdego sędziego.
Na powyższe zarządzenie skarżący wystosował do Sądu pismo z dnia 5 grudnia 2007 r., w którym wskazał, iż wnosi o wyłączenie sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego E. D. W piśmie tym skarżący nie określił osób pozostałych sędziów, których wyłączenia się domaga, ani nie zindywidualizował przyczyn wyłączenia, wskazując iż żąda wyłączenia wszystkich sędziów Wydziału I.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Sędzia jest wyłączony od udziału w sprawie z mocy samej ustawy w przypadkach określonych w art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Niezależnie od przyczyn wymienionych w powołanym wyżej przepisie, stosownie do treści art. 19 powołanej ustawy, sąd wyłącza sędziego na wniosek strony, jeżeli między nim a jedną ze stron zachodzi stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego.
W niniejszej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek wymienionych w art. 18 § 1 i art. 19 powołanej wyżej ustawy. Oświadczeniem z dnia 14 stycznia 2008 r. Sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego E. D. wyjaśniła, że między nią, a skarżącym W. T. nie zachodzi stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do jego bezstronności.
Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 21 kwietnia 2004 r. sygn. akt III CO 2/04 (OSNC 2004/12/207), "wniosek o wyłączenie sędziego musi określać osobę (tożsamość) sędziego, którego dotyczy, oraz wskazywać zindywidualizowane przyczyny wyłączenia. Jeżeli wniosek dotyczy większej liczby sędziów, wszyscy oni muszą być oznaczeni przez wskazanie imion i nazwisk, a przyczyny wyłączenia powinny być odniesione do każdego z nich. Braki lub niedokładności wniosku w tym zakresie uniemożliwiają nadanie mu właściwego biegu".
Odnosząc się do wniosku o wyłączenie pozostałych sędziów składu orzekającego, należy stwierdzić, iż wnioskujący nie uzupełnił braków formalnych w terminie, ponieważ czynności podjęte przez niego w piśmie z dnia 5 grudnia 2007 r. należy uznać za bezskuteczne, tj. polegające na nieuzupełnieniu powyższych braków w całości. Wnioskujący, poza wymienieniem sędziego E. D., nie oznaczył pozostałych sędziów, których wyłączenia się domaga, ani nie zindywidualizował przyczyn wyłączenia.
Należy podkreślić, iż Sądowi znany jest z urzędu fakt, iż W. T. wielokrotnie składał wnioski o wyłączenie sędziów składów orzekających wyznaczonych do rozpoznawania jego skarg wniesionych do Sądu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie znajdując podstaw do uwzględnienia wniosków o wyłączenie oddalał je, a Naczelny Sąd Administracyjny oddalał składane w tych kwestiach zażalenia. Postępowanie skarżącego wskazuje na to, że instytucję wyłączenia sędziego wykorzystuje nie dla realizacji gwarancji procesowych, którym ma ona służyć, lecz do przewlekania sprawy oraz wyrażenia swojej negatywnej opinii o działalności całego Sądu, bez względu na to, którzy sędziowie dotychczas brali udział w rozpoznawaniu jego spraw.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 22 § 1 i art. 49 § 2 powołanej ustawy, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.