Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku E.C. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 16 maja 2013 r. E.C. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania.
Jednocześnie z skarżąca wystąpiła z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi z uwagi na jej zły stan zdrowia, który uległ takiemu pogorszeniu, że uniemożliwił stronie wychodzenie z domu. Ostatecznie skarżąca trafiła do szpitala. W ocenie skarżącej uchybienie terminu nastąpiło zatem bez jej winy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm - dalej zwaną ppsa) uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dokonując jednocześnie czynności, dla której określony był termin, we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a uchybienie powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego. Sformułowanie "łącznie" oznacza, że w sytuacji, gdy którakolwiek z wymienionych wyżej przesłanek nie zostanie spełniona należy wydać orzeczenie odmowne.
Podkreślić należy, że jeżeli z okoliczności faktycznych sprawy nie da się jednoznacznie ustalić, czy termin określony w art. 87 § 1 ustawy został zachowany, Sąd ma obowiązek wydać rozstrzygnięcie merytoryczne w przedmiocie uchybienia terminu na podstawie art. 86 § 1. Sąd nie ma prawa bowiem domniemywać, że strona uchybiła terminowi w tej, czy innej dacie. Ponieważ skarżąca nie wskazała, kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu, nie można też tej daty ustalić na podstawie wniosku o przywrócenie terminu - wniosek należało rozpoznać merytorycznie.
Oceniając podane przez skarżącą we wniosku okoliczności uznać należało, że nie wykazała ona przesłanek wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że obok wskazanych powyżej warunków formalnych, które wnioskodawca musi spełnić, konieczne jest uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Oznacza to, że strona musi wykazać (uprawdopodobnić), że w czasie biegu terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym zaistniała obiektywna przeszkoda uniemożliwiająca jej dokonanie czynności, a powstanie tej przeszkody nie było spowodowane działaniem strony i było od niej całkowicie niezależne. Podkreślić należy, że w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwaliło się stanowisko, iż przy badaniu czy strona dołożyła szczególnej staranności by podjąć czynność procesową, sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Doktryna i orzecznictwo do przeszkód uniemożliwiających terminowe dokonanie czynności z uwagi na różnorodność zjawisk życiowych zalicza przerwę w komunikacji, nagłą chorobę strony, która nie pozwala na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar itp. Przywrócenie nie jest również dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.