Jak wynika z akt rozpoznawanej sprawy skarga została sporządzona osobiście przez skarżącą i postanowieniem z dnia 11 maja 2017 r. wydanym na posiedzeniu niejawnym została przez Sąd odrzucona.
Czynności podjęte przez wyznaczonego z urzędu pełnomocnika w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji polegały na zapoznaniu się w dniu 14 lutego i 25 kwietnia 2017 r. z aktami sprawy oraz na złożeniu pisma dotyczącego sprecyzowania przedmiotu skargi i podtrzymania stanowiska w sprawie.
Analizując zakres podjętych przez pełnomocnika czynności trudno uznać, że pełnomocnik ustanowiony w ramach prawa pomocy udzielił stronie w postępowaniu w pierwszej instancji rzeczywistej pomocy prawnej. Faktyczna pomoc prawna polega bowiem na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu wniosków procesowych, opinii prawnych, czy też występowaniu przed sądem. Musi to być pomoc niezbędna i efektywna. Jak wskazano skarga, wniesiona osobiście przez stronę została odrzucona, a pełnomocnik ograniczył się do przejrzenia akt sprawy i wystosowania pisma, w którym sprecyzował przedmiot skargi.
W tej sytuacji stwierdzić trzeba, że brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku pełnomocnika o przyznanie wynagrodzenia za czynności podejmowane w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji.
Jednocześnie uznano, że wniosek pełnomocnika z 16 czerwca 2017 r.
o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w drugiej instancji zasługuje na uwzględnienie.
Postępowanie w drugiej instancji zostało wszczęte wniesioną przez pełnomocnika w dniu 19 czerwca 2017 r. (data stempla biura podawczego) opinią o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego przez Sąd w dniu 11 maja 2017 r. postanowienia. Zastosowanie do przyznania wynagrodzenia za tą pomoc prawną będą miały przepisy obecnie obowiązującego rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r. (które weszło w życie z dniem 2 listopada 2016 r.).
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 2 lit b) rozporządzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej opłata wynosi - 50 % opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat - 75 % tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit c) opłata w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w innej sprawie wynosi - 240 zł. Stosownie do treści § 4 ust. 3 opłatę, o której mowa w ust. 1 i 2, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług. Obecnie stawka ta wynosi 23 %. Ponadto, wniosek pełnomocnika powinien zawierać oświadczenie, że opłata nie została opłacona w całości, lub w części.
W niniejszej sprawie, wyznaczony z urzędu adwokat sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego przez Sąd w dniu
11 maja 2017 r. postanowienia odrzucającego skargę. Wniosek pełnomocnika o zasądzenie wynagrodzenia zawiera oświadczenia o jakim mowa w § 3 rozporządzenia.
Z tego względu, za pomoc prawną udzieloną w drugiej instancji przyznano pełnomocnikowi wynagrodzenie według stawki określonej w § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia. Z uwagi na to, że w drugiej instancji sprawę prowadził ten sam adwokat opłata wynosi 50 % stawki określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia. Wyznaczonemu pełnomocnikowi należało zatem przyznać wynagrodzenie za pomoc prawną świadczoną w drugiej instancji w wysokości 120 zł, podwyższone o kwotę 27,60 stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług - łącznie kwotę 147,60 zł.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a. w oparciu o powołane przepisy ww. Rozporządzeń, orzeczono jak w sentencji postanowienia.