Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku adwokata C. M. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi P. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata C. M., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 221,40 (dwieście dwadzieścia jeden 40/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 41,40 (czterdzieści jeden 40/100) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1491/12 oddalił skargę P. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 16 maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania. Jednocześnie Sąd przyznał wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi skarżącej stosowne wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy udzielonej z urzędu.
W dniu 24 kwietnia 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga kasacyjna od powyższego wyroku, sporządzona przez ustanowionego z urzędu pełnomocnika skarżącej. W skardze kasacyjnej zawarty został jednocześnie wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Pełnomocnik oświadczył, że koszty pomocy prawnej nie zostały uiszczone ani w całości ani w części. Przedmiotowy wniosek powtórzony następnie został w piśmie z dnia 17 listopada 2014 r., po oddaleniu przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 2 października 2014 r. skargi kasacyjnej.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Stosownie do treści § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a tego rozporządzenia stawka minimalna za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi 75% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat - 100% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. W myśl zaś § 2 ust. 3 rozporządzenia opłaty za czynności adwokata ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, stosownie do § 20 rozporządzenia, powinien ponadto zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
W rozpoznawanej sprawie została sporządzona i wniesiona skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2013 r. Ustanowiony z urzędu pełnomocnik skarżącej uczestniczył również w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Wniosek o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zawiera ponadto oświadczenie, o którym mowa w § 20 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. W sprawie zaistniały zatem przesłanki uzasadniające przyznanie wynagrodzenia według stawki określonej w § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a powołanego rozporządzenia (180 zł), podwyższonego o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania.
Mając powyższe na uwadze w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.