Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Emilia Lewandowska po rozpoznaniu w dniu 29 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku S. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi S. B. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez województwo prawa własności nieruchomości postanawia przywrócić termin do wniesienia skargi.
S. B., pismem z dnia 11 lipca 2011 r., nadanym w urzędzie pocztowym listem poleconym w dniu 12 lipca 2011 r., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez województwo prawa własności nieruchomości.
Jednocześnie skarżący wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi podnosząc, że zaskarżona decyzja nie została mu doręczona zgodnie z art. 40 kpa w związku z art. 42 kpa oraz art. 43 kpa, tj. nie została odebrana ani przez skarżącego, ani przez dorosłego domownika, sąsiada lub dozorcę, czego dowodem jest treść zwrotnego potwierdzenia odbioru decyzji, znajdującego się w aktach sprawy.
Skarżący zaznaczył, że o treści decyzji dowiedział się przypadkowo w dniu 11 lipca 2011 r. Do uchybienia terminu do wniesienia skargi doszło zaś na skutek zaniedbania pracownika poczty, który wydał przesyłkę nieuprawnionej osobie trzeciej, nie informując go w żaden sposób o istnieniu przesyłki.
W piśmie z dnia 7 września 2011 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie Sądu do uzupełnienia wniosku o przywrócenie terminu, S. B. zaznaczył, że przesyłkę zawierającą zaskarżoną decyzję odebrał najprawdopodobniej na skutek pomyłki Z. K., odbierając w urzędzie pocztowym pocztę skierowaną do niego oraz do przedsiębiorcy, który upoważnił go do odbioru poczty na podstawie pełnomocnictwa. Wskazany Z. K. odebraną w dniu 6 czerwca 2011 r. korespondencję, zawierającą m.in. przesyłkę skierowaną do skarżącego, przekazał swojemu mocodawcy, który po jakimś czasie zauważywszy pomyłkę, zwrócił ją skarżącemu. S. B. podkreślił, że Z. K. nie pozostaje z nim we wspólnym gospodarstwie domowym, nie jest z nim spokrewniony ani spowinowacony w żaden sposób. Nie jest także sąsiadem skarżącego, nie pełni funkcji dozorcy miejsca jego zamieszkania, ani też nie wiąże go ze skarżącym żaden stosunek prawny. S. B. nie udzielił mu również pełnomocnictwa do odbierania w jego imieniu poczty.
W tej sytuacji skarżący wniósł o uwzględnienie jego wniosku i przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dokonując jednocześnie czynności, dla której określony był termin, we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a uchybienie powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego.
Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Przy ocenie braku winy przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy, przy uwzględnieniu uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. O braku winy w uchybieniu terminu można zaś mówić wówczas, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.