Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 21 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku R. M. o przywrócenie terminu do wniesienie skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 152/10 oddalającego skargę R. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego postanawia przywrócić R. M. termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Wa 152/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.
Odpis nieprawomocnego wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej na jej wniosek w dniu 26 maja 2010 r.
W dniu 21 czerwca 2010 r. skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2010 r. przyznano skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata, na którego Okręgowa Rada Adwokacka w W. w dniu 30 lipca 2010 r. wyznaczyła adwokata A. G.
W dniu 30 sierpnia 2010 r. pełnomocnik skarżącej wniosła skargę kasacyjną od wyroku z dnia 1 kwietnia 2010 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wskazała, iż zawiadomienie z Okręgowej Rady Adwokackiej o wyznaczeniu jej pełnomocnikiem z urzędu otrzymała w dniu 23 sierpnia 2010 r., zaś w dniu 24 sierpnia 2010 r. zapoznała się w Sądzie z aktami sprawy. Pełnomocnik wskazała dodatkowo, że skarżąca z uwagi na oczekiwanie na wyznaczenie pełnomocnika z urzędu nie była w stanie dotrzymać terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, uchybienie terminu nastąpiło zatem bez jej winy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) - dalej: p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. W myśl art. 87 § 1, § 2 i § 4 cytowanej ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona skarżąca powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W ocenie Sądu, w przypadku ustanowienia pełnomocnika w trybie art. 244 p.p.s.a., za dzień, w którym ustała przyczyna do wniesienia skargi kasacyjnej należy uznać dzień, w którym pełnomocnik miał rzeczywistą możliwość wniesienia kasacji, co może nastąpić dopiero po zapoznaniu się z aktami sprawy, ze stanowiskiem skarżącego co do zakresu kasacji oraz po jej sporządzeniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2000 r., sygn. akt I CZ 62/00, opubl. OSNC 2001/1/7, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. akt I FZ 198/06, niepubl.).
Konieczność uwzględnienia warunku dokonania wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu czynności, dla której pełnomocnik został ustanowiony, a jednocześnie respektowanie ustalonego w art. 177 § 1 p.p.s.a. terminu na sporządzenie skargi kasacyjnej, powoduje, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej należy uznać za wniesiony w terminie, o ile zostanie on złożony przed upływem 30 dni od dnia, w którym pełnomocnik z urzędu został poinformowany o wyznaczeniu go do udziału w sprawie.
W przedmiotowej sprawie pełnomocnik skarżącej otrzymała informację o wyznaczeniu jej pełnomocnikiem z urzędu w dniu 23 sierpnia 2010 r., z aktami sprawy zapoznała się w dniu 24 sierpnia 2010 r. zaś skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia wniosła w dniu 30 sierpnia 2010 r., czyli z zachowaniem ww. 30-dniowego terminu.
Tym samym wobec uprawdopodobnienia braku winy oraz dochowania przez stronę wymogów formalnych, o których mowa w art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a., Sąd na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.