Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1600/10 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w formie zasiłku celowego specjalnego postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1600/10 oddalił skargę J. K. wniesioną na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] [...] odmawiającą przyznania specjalnego zasiłku celowego na zakup żywności w kwietniu 2010 r.
Postanowieniem referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2010 r. przyznane zostało skarżącej - na skutek złożonego przez nią w dniu 22 listopada 2010 r. wniosku - prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata.
Pismem z dnia 21 stycznia 2011 r. Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie wyznaczyła pełnomocnika z urzędu dla skarżącej J. K..
Ustanowiony w sprawie pełnomocnik skarżącej złożył w dniu 22 lutego 2011 r. skargę kasacyjną od wyroku z dnia 8 listopada 2010 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Wskazując na brak swojej winy w zachowaniu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, pełnomocnik skarżącej wyjaśnił, iż o fakcie wyznaczenia go pełnomocnikiem z urzędu dla J. K. poinformowany został pismem Okręgowej Rady Adwokackiej w W., które otrzymał w dniu 26 stycznia 2011 r. Pomimo, iż w obecnym stanie prawnym ustanowienie adwokata w ramach przyznanego prawa pomocy jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa, to - zdaniem pełnomocnika - przeszkoda do wniesienia skargi kasacyjnej ustaje dopiero z chwilą, w którym pełnomocnik z urzędu miał rzeczywistą możliwość zapoznania się z aktami sprawy, ze stanowiskiem skarżącej co do sporządzenia skargi kasacyjnej i jej zakresu. W uzasadnieniu wniosku podał ponadto, że z aktami sprawy, zapoznał się w dniu 3 lutego 2011 r., zaś skarżąca w dniu 16 lutego 2011 r. przekazała mu swoje stanowisko co do zakresu skargi kasacyjnej i okoliczności sprawy, po uzyskaniu którego niezwłocznie przystąpił do jej sporządzenia. Wobec tego, w ocenie pełnomocnika, zachowany został termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do regulacji zawartej w treści art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Termin ten jest terminem ustawowym, procesowym i dotyczy każdej ze stron postępowania, niezależnie od tego, czy korzysta ona z pomocy pełnomocnika z wyboru, czy też pełnomocnika ustanowionego z urzędu.
W niniejszej sprawie wyrok z dnia 8 listopada 2010 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej w dniu 3 grudnia 2010 r. Zatem trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął w dniu 3 stycznia 2011 r. Wniesienie przez pełnomocnika skarżącej skargi kasacyjnej dopiero w dniu 22 lutego 2011 r. oznacza, że została ona wniesiona z uchybieniem terminu.
Zgodnie z treścią art. 86 i 87 powołanej ustawy uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną kumulatywnie spełnione następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dokonując równocześnie czynności, dla której określony był termin (w tym wypadku wniesienie skargi kasacyjnej), we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a uchybienie powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego.