Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku radcy prawnego R. W. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego R. W. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
E. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.
Postanowieniem z dnia 11 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 1679/14 wydanym przez referendarza sądowego, przyznano skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego z urzędu.
W dniu 1 października 2014 r. do Sądu wpłynęło pismo procesowe wyznaczonego z urzędu pełnomocnika skarżącej, w którym zawarty został wniosek o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Pełnomocnik oświadczył jednocześnie, że opłaty nie zostały zapłacone ani w całości ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 listopada 2014 r. oddalił skargę.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490).
Stosownie do treści § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c tego rozporządzenia, w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji stawka minimalna w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna bądź decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynosi 240 zł.
W myśl natomiast § 2 ust. 3 rozporządzenia opłaty za czynności radcy prawnego ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Zgodnie ponadto z § 16 rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Z akt sprawy wynika, że ustanowiony z urzędu pełnomocnik skarżącej podejmował czynności w postępowaniu w pierwszej instancji. Wniosek o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zawiera ponadto oświadczenie, o którym mowa w § 16 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. W tej sytuacji uznać należy, że w sprawie zaistniały przesłanki uzasadniające uwzględnienie złożonego wniosku i przyznanie wynagrodzenia według stawki określonej § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c powołanego rozporządzenia (240 zł), powiększonego o stosowną stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania.
Mając powyższe na uwadze w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.