Referendarz sądowy Lucyna Picho Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego P. S. o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania p o s t a n a w i a oddalić wniosek.
Referendarz sądowy postanowieniem z 24 listopada 2010 r., przyznał W. K. prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
W następstwie powyższego Okręgowa Izba Radców Prawnych w [...] wyznaczyła do reprezentowania interesów skarżącego radcę prawnego P. S.
Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W. K.
W nadesłanym do Sądu piśmie z dnia 3 stycznia 2012 r. (k- 54) pełnomocnik skarżącego wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Oświadczył ponadto, że żądane koszty nie zostały opłacone w całości ani w części.
W tym stanie rzeczy stwierdzono co następuje.
Pełnomocnikowi ustanowionemu w sprawie na podstawie art. 244 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przysługuje wynagrodzenie w zakresie ustanowionym w art. 250 tejże ustawy. Zgodnie z tym przepisem wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Podkreślić należy, że sam fakt wyznaczenia z urzędu pełnomocnika dla strony, której przyznano prawo pomocy nie oznacza jednak, że takiemu pełnomocnikowi przysługuje wynagrodzenie automatycznie po złożeniu przez niego wniosku o którym mowa w przepisie. Jest to bowiem uzależnione od ustalenia czy pomoc taka była przez pełnomocnika faktycznie realizowana. Zważyć bowiem należy, że decyzja o przyznaniu pomocy prawnej oznacza, że Skarb Państwa przejmuje na siebie ciężar finansowy związany z wynagrodzeniem pełnomocnika z urzędu i że sąd, jako dysponent środków publicznych, odpowiada za zasadność i legalność ich wydawania. Oznacza to uprawnienie i obowiązek sądu ustalenia, czy pomoc prawna rzeczywiście została udzielona (vide: post. NSA z dnia 22.12.2004 r., OZ 720/04, ONSAiWSA 2005/5/93).
Odnosząc powyższe rozważania do niniejszej sprawy przede wszystkim wskazać należy, że udział radcy prawnego P. S. ograniczył się wyłącznie do przejrzenia w dniu 3 stycznia 2012 roku akt sądowych oraz do przesłania przy piśmie z 3 stycznia 2012 r., wniosku o wydanie z akt sprawy kserokopii. Powyższe, w ocenie rozpoznającego wniosek referendarza oznacza, że nie świadczył on wobec skarżącego realnej pomocy prawnej.
W tym stanie rzeczy brak jest usprawiedliwionych podstaw do przyznania mu wynagrodzenia, o którym mowa w art. 250 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono jak w sentencji.