Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku radcy prawnego T. S. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi S. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej postanawia odmówić przyznania wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 2 września 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 177/11 oddalił skargę S. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej. Jednocześnie Sąd przyznał wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi skarżącej stosowne wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu przed sądem w pierwszej instancji.
W dniu 24 listopada 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga kasacyjna od powyższego wyroku sporządzona przez wyznaczonego z urzędu pełnomocnika skarżącej. Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, przeprowadzonej w dniu 18 czerwca 2013 r., pełnomocnik wystąpił zaś z wnioskiem o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu. Przedmiotowy wniosek powtórzony następnie został w piśmie z dnia 2 sierpnia 2013 r., w który wniesiono m.in. o "przyznanie kosztów zastępstwa za drugą instancję".
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
W myśl § 16 powołanego rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części. W orzecznictwie podkreśla się, że z treści powołanego przepisu wynika, że aby Skarb Państwa mógł wypłacić wynagrodzenie wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi konieczne jest złożenie oświadczenia o wskazanej treści, gdyż pozwala to w istocie określić zakres, w jakim wynagrodzenie musi zostać pokryte przez Skarb Państwa. Innymi słowy złożenie wskazanego oświadczenia, stanowi konieczną przesłankę warunkującą przyznanie pełnomocnikowi wyznaczonemu z urzędu stosownego wynagrodzenia (postanowienie NSA z dnia 8 grudnia 2009 r., sygn. akt II GZ 273/09 - Lex nr 582846, postanowienie SN z 14 października 1998 r. sygn. akt II CKN 687/98). W rozpoznawanej sprawie tymczasem wyznaczony z urzędu pełnomocnik skarżącej w złożonym wniosku o przyznanie wynagrodzenia za świadczoną z urzędu pomoc prawną w postępowaniu w drugiej instancji, nie zawarł oświadczenia, o którym mowa w § 16 powołanego rozporządzenia. Brak było zatem podstaw do jego uwzględnienia.
W tej sytuacji w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.