Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] Spółka Akcyjna [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi [...] Spółka Akcyjna [...] na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenie nieważności decyzji uwłaszczeniowej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
[...] Spółka Akcyjna [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenie nieważności decyzji uwłaszczeniowej.
Skarżąca spółka w powyższej skardze zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wniosek uzasadniła tym, że realizacja zaskarżonej decyzji spowoduje istotną zmianę, gdyż podjęte zostanie postępowanie z wniosku następców prawnych byłych właścicieli nieruchomości [...] w trybie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279), a konsekwencją tego postępowania może być ustanowienie na ich rzecz prawa użytkowania wieczystego do przedmiotowego gruntu i wpisanie tego prawa do księgi wieczystej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. zwanej dalej P.p.s.a.) Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W związku z powyższym warunkiem rozpatrzenia przez sąd merytorycznie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest właściwe uzasadnienie go, tj. wykazanie przez wnioskującego, iż w sprawie zachodzą dwie pozytywne przesłanki z art. 61 § 3 P.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r. FZ 65/2004, nie publ.).
Skarżąca spółka wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uzasadniła swój wniosek. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. To na stronie spoczywa obowiązek wykazania niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej) lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków stosownie do treści art. 61 § 3 P.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/2004, publ. Lex Polonica). W przypadku ich braku Sąd nie władny rozpatrzyć wniosku merytorycznie.
Uzasadnienie wniosku skarżącej spółki nie daje podstaw do stwierdzenia, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki wskazane w art. 61 § 3 P.p.s.a.
Sąd wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie powinien swoje rozstrzygnięcie oprzeć zarówno o ocenę wniosku skarżącej spółki jak i materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy. Obawy skarżącej spółki, że realizacja zaskarżonej decyzji spowoduje ustanowienie na rzecz następców prawnych byłych właścicieli nieruchomości prawa użytkowania wieczystego do przedmiotowego gruntu są przedwczesne i niepewne.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.