Wniosek w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] października 2008 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1835/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę P. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] października 2008 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej.

Pismem z dnia 4 lutego 2009 r. pełnomocnik skarżącego U. S. wniosła o przywrócenie terminu do złożenia skargi. W uzasadnieniu wniosku wskazała, że działając jako pełnomocnik męża P. S., uchybiła terminowi do wniesienia skargi, ponieważ w tym czasie mąż przebywał za granicą, co spowodowało trudności w konsultowaniu się w przedmiotowej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Uchybienie terminu procesowego ma miejsce w sytuacji, kiedy strona nie dokona czynności procesowej w wyznaczonym dla tej czynności terminie ustawowym lub sądowym. W myśl przepisu art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. W rozumieniu tego przepisu pojecie strony należy rozmieć bardzo szeroko. Może nią być, poza stroną postępowania, każdy uczestnik na prawach strony, przedstawiciel ustawowy, a także pełnomocnik.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 86 i art. 87 powołanej wyżej ustawy uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: 1) strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu, 2) wniosek ten zostanie wniesiony w terminie siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, 3) jednocześnie z wniesieniem wniosku zostanie dopełniona czynność, dla której określony był termin, 4) we wniosku strona uprawdopodobni okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, 5) uchybienie terminu nie powoduje dla stron ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego.

Podnieść należy, że wniosek o przywrócenie terminu powinien zawierać uzasadnienie uprawdopodabniające okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, które to okoliczności stanowią zasadniczą przesłankę przywrócenia terminu. Kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy prowadzeniu własnych spraw. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku zachowania terminu do dokonania czynności procesowej można zatem mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie dającej się przezwyciężyć. Chodzi więc o wskazanie takich okoliczności, których wystąpienie nie leży po stronie skarżącego, a uniemożliwiło mu dopełnienie czynności procesowej w terminie, (por. orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2004 r., OZ 809/2004).

Zgodnie z poglądem utrwalonym w doktrynie, w sytuacji gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, przy ocenie zawinienia strony w niezachowaniu terminu należy mieć na uwadze, że zaniedbanie pełnomocnika obciąża samą stronę. Zatem zaniedbania pełnomocnika nie uwalniają strony od winy w niezachowaniu terminu.

Zdaniem Sądu, taka sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie. U. S., działając na podstawie udzielonego pełnomocnictwa ogólnego - do prowadzenia spraw przed wojewódzkim sądem administracyjnym, była upoważniona na mocy art. 39 pkt 1 cytowanej ustawy do podejmowania w imieniu i na rzecz swojego mocodawcy P. S. wszystkich łączących się ze sprawą czynności, w tym do wniesienia skargi. Dla stwierdzenia, czy przedmiotowa skarga została wniesiona w ustawowym terminie ważne jest w takiej sytuacji zbadanie, czy osoba działająca jako pełnomocnik skarżącego dochowała tego terminu. Okoliczność powołana przez pełnomocnika U. S., iż w tym czasie miała ona utrudniony kontakt z mężem, nie może, zdaniem Sądu, stanowić uzasadnienia braku winy w uchybieniu terminu. Ewentualne konsultacje z mężem w przedmiotowej sprawie mogłyby być wyrażone przez pełnomocnika skarżącego w późniejszym okresie w formie uzupełnienia skargi złożonej w terminie.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż powoływana przez pełnomocnika skarżącego we wniosku o przywrócenie terminu okoliczność uprawdopodabniająca brak winy w uchybieniu terminu nie zasługuje na uwzględnienie. Nie została więc spełniona jedna z przesłanek warunkujących przywrócenie terminu do wniesienia skargi wskazana w art. 87 § 2 powołanej ustawy.

Z tego względu Sąd na podstawie art. 87 § 2 w zw. z art. 86 § 1 zdanie drugie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze