Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 6 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi R. W. na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 9 października 2009 r. R. W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania.
Skarżący w powyższej skardze zawarł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy z uwagi na to, że nie ma prawników w rodzinie ani wśród znajomych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30. sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej w dalszej części p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.)
Zgodnie z art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
W przedmiotowej sprawie skarżący nie wykazał przesłanki braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Nie uprawdopodobnił bowiem, iż nie był w stanie pomimo dołożenia szczególnej staranności dochować terminu do wniesienia skargi. Należy przy tym podkreślić, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z wykorzystaniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem (vide: postanowienie SN z dnia 14 stycznia 1972r., III CRN 448/71, OSPiKA 1972, nr 7-8, poz. 144, postanowienie SN z dnia 29 października 1999 r., I CKN 556/98, LEX Nr 50702, postanowienie SN z dnia 12 stycznia 1999 r., II UKN 667/98, OSNAP 2000, nr 12, poz. 488/.
W ocenie Sądu w szczególności nie może czynić wniosku uzasadnionym fakt braku prawników w rodzinie ani wśród znajomych.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie przepisu art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w postanowieniu.