Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R.K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienia z urzędu adwokata w sprawie ze skargi R.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 lutego 2018 r. sygn. I SA/Wa 1943/17 oddalił skargę R.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka.
Skarżący wystąpił o sporządzenie i doręczenia uzasadnienia orzeczenia, a następnie w terminie do złożenia skargi kasacyjnej wystąpił z żądaniem przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym (obejmującym ustanowienie adwokata).
W wypełnionych formularzu PPF wnioskodawca podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną i dwójką małoletnich dzieci. W formularzu deklarowany dochód własny wnioskodawca określił na kwotę [...], wskazując, że pochodzi on z wynagrodzenia ze stosunku pracy. Z wniosku wynika, że w skład majątku strony wchodzi mieszkanie o pow. [...]. Wskazane przez stronę opłaty eksploatacyjne za mieszkanie odnoszą się do zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną i świadczenia ([...]), zaliczki na fundusz remontowy ([...]), zużycie prądu ([...] - prognoza za okres kwiecień-maj 2018 r.). Uwzględniając informacje zawarte w formularzu oraz uzupełniającym go piśmie z dnia [...] marca 2018 r. (k. 62), zobowiązania i stałe wydatki skarżącego dotyczą spłaty mieszkaniowego kredytu hipotecznego (rata miesięczna - [...]) oraz dwu pożyczek gotówkowych (raty miesięczne - [...]). Łączną sumę zobowiązań wnioskodawca określił na kwotę [...]. Odnosząc się do sytuacji rodzinnej, skarżący podał, że jego żona przebywa na urlopie wychowawczym (w okresie od dnia 10 listopada 2017 r. do 31 grudnia 2018 r.), pozostając na jego utrzymaniu. Otrzymuje ona wyłącznie świadczenie wychowawcze na drugie dziecko ([...]). Zgromadzone środki na rachunku bankowym [...] wynoszą [...]. Jednocześnie wnioskodawca zaznaczył, że obowiązuje go ustrój rozdzielności majątkowej (umowa majątkowa małżeńska zawarta w dniu 9 września 2017 r.).
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369), dalej: p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym na tle powyższego przepisu jednolicie przyjmuje się, że instytucja prawa pomocy ma na celu umożliwienie dochodzenia swoich praw przed sądem osobom o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym (por. postanowienie NSA z dnia 6 lipca 2011 r. sygn. I OZ 468/11; postanowienie NSA z dnia 28 czerwca 2011 r. sygn. II OZ 504/11). Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest obiektywnie niemożliwe. Zasadą jest bowiem, że strona powinna partycypować w kosztach postępowania, w szczególności, jeśli posiada stały miesięczny dochód (por. postanowienie NSA z dnia 22 czerwca 2016 r. sygn. I OZ 637/16).