W odpowiedzi na wniosek organ wniósł o jego odrzucenie, ewentualnie o jego oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), dalej jako: p.p.s.a., uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dokonując jednocześnie czynności, dla której określony był termin, we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a uchybienie powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego. W myśl art. 88 p.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
Podkreślić należy, że wniosek jest spóźniony, jeżeli został wniesiony po upływie 7-dniowego terminu przewidzianego w art. 87 § 1 p.p.s.a. Termin ten liczy się od czasu ustania przyczyny uchybienia terminowi.
Zdaniem Sądu, wniosek Prokuratora o przywrócenie terminu do wniesienia skargi należało odrzucić jako złożony z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a.
Prokurator jako datę ustania przyczyny uniemożliwiającej wniesienie skargi w terminie wskazał dzień doręczenia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 30 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 2056/17, podnosząc, że od dnia doręczenia tego postanowienia uzyskał wiedzę o możliwości i trybie zaskarżenia orzeczeń Komisji. Ze stanowiskiem tym nie można się jednak zgodzić.
Wskazać należy, że wydawanie orzeczeń przez Komisję reguluje ustawa z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1798).
Przepis art. 33 ust. 5 powyższej ustawy stał się przedmiotem kontroli Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 13 marca 2013 r., sygn. akt. K 25/10, stwierdził, że powołany przepis nie wykluczył dopuszczalności sądowej kontroli zgodności z prawem wydanego orzeczenia w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Oznacza to, że od daty opublikowania wyroku Trybunału, tj. od 11 kwietnia 2013 r.
(Dz. U. z 2013 r., poz. 432) otwarta została droga do zaskarżania orzeczeń Komisji do sądu administracyjnego. Zatem podmiot mający interes prawny w zakwestionowaniu orzeczenia Komisji mógł wystąpić z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w ciągu 7 dni od daty ogłoszenia w/w wyroku Trybunału.
Tymczasem Prokurator po opublikowaniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie podjął czynności mających na celu zaskarżenie orzeczenia Komisji. Skargę na orzeczenie z dnia [...] maja 2000 r., złożył dopiero po upływie ponad czterech lat od daty ogłoszenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego, przesądzającego możliwość zaskarżenia orzeczenia Komisji do sądu administracyjnego.
Zauważyć należy, że Prokurator, jako organ stojący, m.in. na straży praworządności (art. 2 ustawy Prawo o Prokuraturze), nie może skutecznie zasłaniać się specyfiką postępowania dotyczącą zaskarżania orzeczeń Komisji, a tym bardziej w ten sposób uzasadniać znacznej bezczynności w złożeniu wniosku o przywrócenie terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. Nie do zaakceptowania jest stanowisko Prokuratora, że nie mógł on po wyroku Trybunału wnieść skargi do właściwego sądu administracyjnego w sytuacji, gdy Trybunał Konstytucyjny wskazał, że działalność Komisji Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich należy do sfery działań administracji publicznej oraz że podlega kontroli sądów administracyjnych.
W świetle powyższego stwierdzić trzeba, że w sprawie nie wystąpiły wyjątkowe okoliczności, o których mowa w art. 87 § 5 p.p.s.a.
Wniosek o przywrócenie terminu wniesiony zatem został z uchybieniem ustawowego terminu określonego w art. 87 § 1 p.p.s.a. Tym samym wniosek ten, jako spóźniony, podlega odrzuceniu.
Z powyższych względów Sąd, na podstawie art. 88 w zw. z art. 87 § 1 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.