Wniosek w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Skarbu Państwa - Prezydenta [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] października 2017 r. Nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji oraz decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...].

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] listopada 2017 r. Skarb Państwa - Prezydent [...] wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] października 2017 r., nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości.

Wraz ze skargą strona złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...] uzasadniając go niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zwrócono uwagę, iż według treści decyzji organu I instancji, orzeczenie to ma służyć jako podstawa wpisu w księdze wieczystej. Dokonanie przedmiotowego wpisu może z kolei ułatwić zbycie nieruchomości, której dotyczy decyzja, co w ocenie strony skarżącej doprowadzi do nieodwracalnych skutków prawnych w postaci utraty przez skarżącego prawa własności przedmiotowej nieruchomości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Zasadą wynikającą z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) zwanej dalej p.p.s.a., jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez Sąd może zatem nastąpić wyłącznie na wniosek skarżącego, co oznacza, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Niewskazanie we wniosku okoliczności uzasadniających twierdzenie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków oznacza brak przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej przez sąd (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2006r., s. 189).

W celu stwierdzenia przez sąd, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, skarżący musi wskazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających na przyjęcie, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne. Powyższe stanowisko potwierdza liczne orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. postanowienie z dnia 25 września 2009 r. sygn. I OZ 892/09, z dnia 6 października 2009 r., sygn. II OZ 833/09).

Stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...].

W ocenie Sądu okoliczności podane we wniosku uprawdopodobniają stwierdzenie, że wykonanie zaskarżonych decyzji mogłoby spowodować wystąpienie trudnych do odwrócenia skutków, a więc okoliczności o jakich mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Mając na względzie, iż trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków, uzasadnione w niniejszej sprawie jest zastosowanie środka ochrony tymczasowej i wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji. W przypadku bowiem złożenia wniosku o wpis zmiany właściciela przedmiotowej nieruchomości (decyzja organu I instancji stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej) do sądu wieczystoksięgowego i jego ewentualnego uwzględnienia przez ten sąd, nastąpi zmiana sytuacji prawnej związanej z ujawnieniem prawa własności nieruchomości. Należy przypomnieć, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. z 2013 r., poz. 707) istnieje domniemanie, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym, a to z kolei stwarzać będzie możliwość dokonania dalszego nią obrotu. W konsekwencji, ze względu na ochronę nabywcy wynikającą zrękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych taka sytuacja stanowi potencjalne zagrożenie o którym mowa w art. 61§ 3 p.p.s.a.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia

Strona 1/1