Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A.H. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A.H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...] października 2015 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] orzekającą o obowiązku zwrotu przez A.H. świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego osobie uprawnionej na podstawie decyzji z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...], w wysokości [...] zł wraz z ustawowymi odsetkami.
Pismem z dnia 18 listopada 2015 r. (data prezentaty organu) A.H., reprezentowany przez kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu - adw. B.F., wniósł, za pośrednictwem organu, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na ww. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2015 r., zawierając w niej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku stwierdził, że ewentualne zrealizowanie obowiązku zwrotu poważnych kwot rodzi niewątpliwie poważne konsekwencje dla skarżącego o trudnym do odwrócenia charakterze.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) powoływanej dalej jako: "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Celem przewidzianej w tym przepisie ochrony tymczasowej jest uchronienie skarżącego przed skutkami wykonania zakwestionowanego aktu, które mogą być trudne do odwrócenia, po ewentualnym jego uchyleniu przez Sąd. Udzielenie tej ochrony odbywa się wyłącznie na wniosek. Przy czym żądając wstrzymania wykonania decyzji, strona ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (por. post. NSA z 25.01.2011 r., sygn. akt I OZ 36/11, Lex nr 741834).
W rozpoznawanej sprawie, nie przedstawiono żadnych konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że spełniona została którakolwiek z przesłanek wymienionych w wyżej cytowanym przepisie, wobec tego wniosek strony nie może zostać uwzględniony. Nie można bowiem przyjąć, że w sytuacji, gdy skarżący nie wskazuje we wniosku ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadnia, to obowiązkiem sądu jest poszukiwanie tych okoliczności (por. post. NSA z 6.02.2009 r., sygn. akt II FZ 39/09). Domagając się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji niezbędne jest bowiem wskazanie na konkretne okoliczności pozwalające ocenić, czy wstrzymanie zaskarżonego aktu jest zasadne. Wniosek powinien więc zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. (por. post. NSA z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I OZ 1236/14).
Takich okoliczności i dowodów skarżący nie wskazał.
Jednocześnie Sąd zwraca uwagę, że konieczność zwrotu należności z tytułu wypłacanych świadczeń z funduszu alimentacyjnego w każdym przypadku, niezależnie od zamożności strony, łączy się z obniżeniem dochodu, a nawet ewentualnymi trudnościami w sferze majątkowej. Nie oznacza to jednak automatycznie powstania szkody i to znacznych rozmiarów. Ponadto dochodzona od skarżącego należność ma charakter pieniężny, zatem nie zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek o charakterze pieniężnym jest z natury odwracalny.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak sentencji postanowienia.