Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. M. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi Z. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2007 r., nr [...] w przedmiocie odmowy ustanowienia prawa użytkowania wieczystego postanawia przywrócić termin do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Pismem z dnia 10 marca 2008 r. radca prawny A. W. reprezentująca w sprawie Z. M., wniosła o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi, któremu uchybiła w związku z chorobą w okresie od 18 lutego do 3 marca 2008 r., na potwierdzenie której przedłożyła kopię zwolnienia lekarskiego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 20 marca 2008 r. odmówił przywrócenia skarżącej terminu podnosząc, iż pełnomocnik nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu. W wyniku rozpatrzenia wniesionego na to postanowienie zażalenia, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 27 czerwca 2008 r. sygn. akt I OZ 430/08. uchylił postanowienie sądu pierwszej instancji. Rozstrzygając sprawę Sąd drugiej instancji przywołał treść art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - dalej p.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) i podkreślił, że instytucja uprawdopodobnienia jest dalece mniej rygorystyczna niż udowodnienie danej okoliczności. Oznacza to, że samo wykazanie zdarzenia lub faktu, który wskazuje na prawdopodobieństwo braku winy winno być wystarczającym dla uznania, iż zachodzą przesłanki do przywrócenia terminu o jakich mowa w art. 86 § 1 powołanej ustawy. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zwolnienie lekarskie, z którego wynika, iż pełnomocnik strony miał zalecenie leżenia w trakcie choroby, stanowi takie wykazanie okoliczności wyłączającej winę zarówno strony jak i jej reprezentanta. Wymaganie od adwokata czy radcy prawnego działania w trakcie trwania udokumentowanej choroby uniemożliwiającej podejmowanie czynności jest nadmiernie rygorystyczne i stawia w gorszej sytuacji strony, które nie działają w postępowaniu osobiście lecz przez ustanowionego w sprawie profesjonalnego pełnomocnika.
W tym stanie rzeczy wniosek pełnomocnika skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi został ponownie rozpatrzony przez sąd pierwszej instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie zaś do art. 87 § 1 powołanej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Mając na względzie wskazane przez pełnomocnika strony okoliczności w jakich doszło do uchybienia terminu oraz ocenę prawną wyrażoną w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 czerwca 2008 r., która stosownie do art. 153 p.p.s.a. wiąże sąd pierwszej instancji, stwierdzić należy, że pełnomocnik skarżącej uprawdopodobniła brak winy w uchybieniu terminu, oraz spełniła pozostałe przesłanki warunkujące jego przywrócenie wskazane w ww. przepisach.
W tym stanie sprawy Sąd, na podstawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.