Starszy Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku adwokata A. S. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata A. S., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 maja 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 2261/17 oddalił skargę M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego.
W dniu przeprowadzonej rozprawy ustanowiony z urzędu pełnomocnik skarżącej wniósł pismo procesowe, w którym poparł skargę oraz przedstawił stanowisko w sprawie. W dniu 4 czerwca 2018 r. do Sądu wpłynęło z kolei pismo, w którym pełnomocnik wystąpił o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że koszty pomocy prawnej nie zostały opłacone ani w całości ani w części.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje w niniejszej sprawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714), które weszło w życie 2 listopada 2016 r.
Stosownie do treści § 2 pkt 1 i 2 tego rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata. Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w myśl § 3 rozporządzenia, zawiera oświadczenie, że opłata nie została zapłacona w całości lub w części.
Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy.
W myśl § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia, opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.
Stosownie do § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia opłata w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna bądź decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynosi natomiast 240 zł.
W niniejszej sprawie fakt udzielenia skarżącej pomocy prawnej w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji nie budzi wątpliwości. Złożony wniosek zawiera oświadczenie, o którym mowa w § 3 powołanego rozporządzenia.
W świetle powyższego postanowiono przyznać wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi wynagrodzenie za podejmowane czynności w wysokości 240 zł, podwyższone o stosowną stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania.
W tej sytuacji w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.