Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Iwona Maciejuk po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. L. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi Z. L. na decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego.
Postanowieniem z dnia 1 października 2014 r. sygn. I SA/Wa 2298/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Z. L. na decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego.
Wnioskiem z dnia [...] października 2014 r. Z. L. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego. Ze złożonego wniosku wynika, że wnioskodawca (l. [...]) prowadzi dwuosobowe gospodarstwo domowe wraz z żoną (l. [...]). Oboje utrzymują się ze świadczeń emerytalnych w wysokości [...] zł (wnioskodawca) oraz [...] zł (żona). We wniosku skarżący zawarł informacje odnoszące się do ponoszonych kosztów utrzymania, wyjaśniając, że wspólnie wydaje wraz z żoną około [...] zł na kupno [...], [...] zł na koszty utrzymania [...], [...] zł na wizyty [...], [...] i koszty [...]. Skarżący wskazał również na konieczność ponoszenia przez siebie innych koniecznych wydatków, do których zaliczył m.in. koszty zakupu środków [...], opróżniania [...], wywozu [...], kupno [...] ([...] i [...]), eksploatacja [...], jak też opłacenie osoby kierującej [...], czy rozładowującej [...]. Do wniosku skarżący dołączył dokumenty potwierdzające wysokość uzyskiwanych świadczeń emerytalnych oraz zaświadczenie lekarskie szczegółowo określające stan zdrowia wnioskodawcy i wymagania związane z jego specjalistycznym leczeniem.
Referendarz sądowy postanowieniem z dnia 8 grudnia 2014 r. ustanowił skarżącemu radcę prawnego. Skarżący w terminie wniósł sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego z dnia 8 grudnia 2014 r. W sprzeciwie skarżący zakwestionował uzasadnienie postanowienia i wskazał, że przedłożył wszystkie dowody w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) zwanej dalej P.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Oznacza to, że wniosek o przyznanie prawa pomocy w całości podlega ponownemu rozpoznaniu.
Zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej, a do takich należy niniejsza sprawa, nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych. Skarżący nie ma zatem obowiązku uiszczania kosztów sądowych w niniejszej sprawie. Z tego względu brak jest podstaw do orzekania w postanowieniu w tym zakresie.
W odniesieniu do wniosku skarżącego o ustanowienie radcy prawnego, Sąd wskazuje, że prawo pomocy w tym zakresie przysługuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 i art. 245 § 3 P.p.s.a.).