Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia WSA Piotr Przybysz po rozpoznaniu w dniu 21 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Skarbu Państwa - Starosty [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego postanawia 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącemu - Skarbowi Państwa - Staroście [...] wpis w kwocie 200 (dwieście) złotych z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W dniu 28 lipca 2014 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga Skarbu Państwa Starosty [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarb Państwa - Starosta [...], który wydał decyzję pierwszoinstancyjną, zaskarżył decyzję wydaną w postępowaniu odwoławczym przez Wojewodę [...].
Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w orzecznictwie sądowym (m. in. uchwała NSA z dnia 9 października 2000 r., sygn. akt OPK 14/00-ONSA 2001, nr 1, poz. 17, uchwała NSA z dnia 19 maja 2000 r., sygn. OPS 1/03-ONSA 2003, nr 4, poz. 115, wyrok NSA z dnia 16 lutego 2005 r., sygn. akt OSK 1017/04 - niepubl.), w świetle obowiązujących przepisów jednostka samorządu terytorialnego występująca w danym postępowaniu w charakterze organu administracji publicznej w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 kpa nie ma możliwości jednoczesnego występowania w tym postępowaniu jako jego strona. Powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w drodze postanowienia lub decyzji administracyjnej, niezależnie od tego czy nastąpiło na mocy ustawy czy porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego, zarówno w trybie postępowania administracyjnego, jak i sądowoadministracyjnego.
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku z dnia 16 lutego 2005 r. włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie znacznie ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. W zakresie, w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcje organu administracji publicznej, nie jest on (ani też żaden z pozostałych organów danej jednostki) uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej. Nie do przyjęcia jest bowiem stanowisko, że starosta może zajmować różną pozycję (raz organu wydającego decyzję, innym razem strony postępowania) w zależności od etapu załatwiania sprawy z zakresu administracji publicznej.
W konsekwencji powyższego uznać należy, że starosta, który wydał decyzję w sprawie w pierwszej instancji nie ma legitymacji skargowej do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego, wydaną w tejże sprawie. Z tego powodu jego skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.).