Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. N. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] listopada 2014 r., nr[...] w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości nienależnie pobranego dodatku do zasiłku rodzinnego postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...].
1. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] grudnia
2014 r., nr [...], utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...], w sprawie ustalenia wysokości nienależnie pobranego dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego na rzecz W. N. za okres od [...] lipca 2014 r., do [...] sierpnia 2014 r. w łącznej wysokości [...] zł wraz z odsetkami w wysokości na dzień [...] listopada 2014 r., w kwocie [...] zł.
Pismem z dnia [...] stycznia 2015 r. M. N. (dalej jako:"skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na wyżej powołaną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...].
Z kolei pismem z dnia [...] lutego 2015 r. skarżąca złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że jej sytuacja życiowa jest bardzo ciężka. Z uwagi na wszczęta postępowanie rozwodowe jest matką samotnie wychowującą dwójkę dzieci, co wiąże się z konieczności ponoszenia znacznych kosztów. Zdaniem skarżącej, uiszczenie żądanej kwoty spowoduje istotne zagrożenie dla środków do życia, którymi dysponuje. Skarżąca podniosła również, że oprócz kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania, kosztów związanych z utrzymaniem dwójki dzieci, wspólnie z obecnym jeszcze małżonkiem musi ponosić koszty związane z kredytem mieszkaniowym. Zatem obciążenie jej miesięcznego budżetu żądaną kwotą doprowadziłoby do sytuacji, w której zostałaby pozbawiona płynności finansowej. Nie ma obecnie wolnych środków, które pozwoliłyby na zaspokojenie roszczeń organu. Wskazała, że wykonanie decyzji będzie wiązało się ze szkodą nie tylko dotyczącą jej osobiście ale również wychowywanych przez nią dzieci.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 3 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: "Ppsa"), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie wykonania. W myśl natomiast art. 61 § 6 Ppsa wstrzymanie wykonania decyzji jest ochroną tymczasową, upada bowiem w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w I instancji.
Jednocześnie powołany przepis rozszerza możliwość wstrzymywania zaskarżonych aktów, wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Przy czym użyty w treści art. 61 § 3 zwrot "w granicach tej samej sprawy" należy interpretować na tle art. 3 § 2 Ppsa, który wskazuje na przedmiot sądowej kontroli. Ten ostatni przepis stanowi, że sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga. Można więc powiedzieć, że pojęcia "granice tej samej sprawy" i "granice sprawy", której dotyczy skarga zakreślają jednakowe ramy prawne, należy bowiem przyjąć, że ustawodawca odsyła do pojęcia sprawy administracyjnej w jej rozumieniu materialnoprawnym. Granice jej wyznaczają elementy wyznaczające tożsamość skonkretyzowanego stosunku administracyjnego, a więc identyczność podmiotów, identyczność przedmiotu tego stosunku oraz identyczność obu jego podstaw - prawnej i faktycznej. W związku z tym treścią art. 61 § 3 objęte będą zarówno akty zaskarżone jak i akty wydane w I instancji oraz akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka -Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, wyd. Zakamycze 2005, str.169, por. również postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 683/12).