Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku radcy prawnego M. Ł. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego M. Ł. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 27,60 (dwadzieścia siedem 60/100) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 2423/11 oddalił skargę R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej. Jednocześnie Sąd przyznał wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi skarżącego stosowne wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W dniu [...] lipca 2012 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęło pismo z dnia [...] lipca 2012 r., do którego wyznaczony z urzędu pełnomocnik skarżącego załączył opinię o braku podstaw prawnych do wniesienia skargi kasacyjnej w przedmiotowej sprawie oraz wniósł o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że koszty pomocy prawnej nie zostały opłacone w całości ani w części.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
W myśl § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b powołanego rozporządzenia stawki minimalne wynoszą za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Stosownie natomiast do § 2 ust. 3 tego rozporządzenia, opłaty za czynności radcy prawnego ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Zgodnie ponadto z § 16 rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
W rozpoznawanej sprawie ustanowiony z urzędu pełnomocnik sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 15 maja 2012 r. Występując zaś z wnioskiem o przyznanie wynagrodzenia pełnomocnik zaznaczył, że koszty pomocy prawnej nie zostały opłacone ani w całości ani w części. W tej sytuacji uznać należy, że w sprawie zaistniały przesłanki uzasadniające uwzględnienie złożonego wniosku i przyznanie stosownego wynagrodzenia według stawki określonej w § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b powołanego rozporządzenia (120 zł), podwyższonego o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania.
W świetle powyższego w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.