Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku adwokata N. G. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2009 r., nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata N. G., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 27,60 (dwadzieścia siedem 60/100) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2462/12 odrzucił skargę J. L. na decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2009 r., nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Jednocześnie Sąd przyznał wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi skarżącego stosowne wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy udzielonej z urzędu.
W dniu 13 lutego 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęło pismo z dnia 11 lutego 2014 r., w którym pełnomocnik informując o przesłaniu do strony oraz do Dziekana ORA w [...] opinii o braku podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie, wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając jednocześnie, że koszty te nie zostały opłacone ani w całości ani w części.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Stosownie do treści § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b tego rozporządzenia stawka minimalna za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. W myśl zaś § 2 ust. 3 rozporządzenia opłaty za czynności adwokata ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, stosownie do § 20 rozporządzenia, powinien ponadto zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Jak wynika z akt sprawy ustanowiony z urzędu pełnomocnik skarżącego sporządził opinię o braku podstaw prawnych do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 4 grudnia 2013 r. Wniosek o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zawiera ponadto oświadczenie, o którym mowa w § 20 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r.
W tej sytuacji uznać należy, że w sprawie zaistniały przesłanki uzasadniające przyznanie wynagrodzenia według stawki określonej w § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b powołanego rozporządzenia (120 zł), podwyższonego o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania.
Mając powyższe na uwadze w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.