Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Emilia Lewandowska po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Szkoły [...] w W. o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...] w sprawie ze skargi Szkoły [...] w W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez gminę z mocy prawa własności nieruchomości postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...].
Szkoła [...] w Warszawie, pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...] stwierdzającą nabycie przez Gminę [...] z mocy prawa z dniem [...] lipca 2000 r. nieodpłatnie prawa własności nieruchomości rolnych Skarbu Państwa położonych w powiecie [...], gminie [...], oznaczonych w rejestrze gruntów jako działki ewidencyjne szczegółowo opisane w powyższej decyzji.
Jednocześnie strona skarżąca wystąpiła z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji organu pierwszej instancji, podnosząc, że wykonanie decyzji może narazić Uczelnię na znaczną szkodę majątkową w postaci ewentualnego naliczenia i konieczności uiszczenia wysokich opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, do których Gmina [...] uzyskała tytuł prawny na podstawie tej decyzji, a których Uczelnia jest użytkownikiem wieczystym. Skarżąca podkreśliła, że następstwem tej sytuacji będzie powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Zdaniem skarżącej w przypadku wykonania wskazanej decyzji istnieje ryzyko naliczenia opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości o powierzchni około [...] ha nawet w kwocie [...] zł rocznie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie przez sąd administracyjny wykonania aktu lub czynności określony został w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) i ma on charakter zamknięty.
Stosownie do treści tego przepisu po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z treści powołanego przepisu wynika, że konieczną przesłanką wstrzymania wykonania decyzji jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek wykazania tych okoliczności spoczywa na stronie skarżącej. Przy czym podkreślić trzeba, że orzeczenie dotyczące wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji ma charakter fakultatywny, o czym świadczy użyty w powyższym przepisie zwrot "sąd może". Oznacza to, że Sąd może, lecz nie musi wstrzymać wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nawet, jeżeli stwierdzi, iż w danej sprawie występują przesłanki określone w art. 61 § 3 powołanej ustawy.
Wstrzymanie wykonania decyzji ma zatem charakter wyjątkowy. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagradzana przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. W szczególności będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który w skutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia starty na życiu i zdrowiu (postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 127/04 oraz z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04 - Lex Polonica nr 375764).